بر اساس پژوهشهای اخیر در حوزه روانشناسی و علوم اعصاب، پیامهای سادهای مانند “صبح بخیر” و “شببخیر” میتوانند تأثیر شگرفی بر فعالیت مغز و بهویژه نواحی مرتبط با احساس شادی داشته باشند. این پیامهای کوتاه اما محبتآمیز، بهویژه زمانی که از سوی افراد نزدیک و مورد علاقه ارسال میشوند، میتوانند سیستم پاداش مغز را تحریک کرده و باعث ترشح هورمونهایی مانند دوپامین و اکسیتوسین شوند؛ موادی که نقش کلیدی در ایجاد احساس خوشبختی و رضایت دارند.
به گفته کارشناسان، این پیامها با ایجاد حس دیده شدن، اهمیت داشتن و اتصال عاطفی، بستر مناسبی برای افزایش سلامت روان، کاهش اضطراب و تقویت روابط انسانی فراهم میکنند. حتی در محیطهای کاری نیز، ارسال یک پیام صبحگاهی دوستانه میتواند روحیه تیم را بالا برده و بهرهوری را افزایش دهد.
دکتر الهام رضایی، متخصص روانشناسی بالینی، در این باره میگوید: «این قبیل پیامها شاید در ظاهر ساده به نظر برسند، اما از نظر مغز، آنها به نوعی پیام امنیت، محبت و توجه هستند که بهویژه در ابتدای صبح یا پیش از خواب میتوانند تأثیر مثبت عمیقی بر وضعیت احساسی فرد بگذارند.»
با توجه به نقش تعیینکنندهی ارتباطات انسانی در سلامت روان، شاید وقت آن رسیده باشد که بیش از گذشته به همین پیامهای کوچک اما تأثیرگذار اهمیت بدهیم.