گاهی زندگی، ناگهان مسیرش را عوض می‌کند؛ راهی که با دو پا شروع شد، ناگهان روی چهار چرخ ادامه می‌یابد. اما قهرمان، کسی است که حتی با تغییر مسیر، مقصد را فراموش نمی‌کند.
احسان رحمانی، متولد ۱۳۷۰، کارشناس حسابداری و قهرمان بسکتبال با ویلچر، نمونه‌ای درخشان از بازآفرینی امید پس از یک تصادف ناگهانی است. از زمین فوتسال تا تیم ملی بسکتبال با ویلچر، او نه‌تنها دوباره ایستاده، بلکه الهام‌بخش هزاران نفر شده است. در ادامه، گفت‌وگوی اختصاصی پهنه پرواز را با این قهرمان بی‌ادعا می‌خوانید.
پهنه پرواز: لطفاً خودتان را معرفی کنید.
احسان رحمانی: احسان رحمانی هستم، متولد ۱۳۷۰، دارای مدرک کارشناسی حسابداری.
پهنه پرواز: نوع و شدت معلولیت شما چیست؟
احسان رحمانی: من دچار آسیب نخاعی در ناحیه T8 و T12 هستم و به‌صورت کامل قطع نخاع شدم.
پهنه پرواز: سابقه ورزشی شما قبل و بعد از آسیب چگونه بوده است؟
احسان رحمانی: قبل از تصادف، بازیکن فوتسال تیم میثاق تهران بودم. بعد از آسیب نخاعی، ورزش را کنار نگذاشتم و مسیر ورزشی راادامه دادم . در بسکتبال با ویلچر، عضو تیم‌های شهرری، اصفهان، و بم کرمان بودم و به اردوی تیم ملی بسکتبال با ویلچر ایران هم دعوت شدم.
پهنه پرواز: بزرگ‌ترین چالش شما در مسیر ورزش حرفه‌ای چیست؟
احسان رحمانی: یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ما، تهیه ویلچرهای ورزشی استاندارد است که بسیار هزینه‌بر هستند. همچنین نبود اسپانسرهای ورزشی برای حمایت از ورزشکاران دارای معلولیت باعث شده با موانع زیادی روبه‌رو شویم.
پهنه پرواز: پیامی برای مردم و مسئولان دارید؟
احسان رحمانی: اگر مردم بیشتر با نوع زندگی و چالش‌های ما آشنا شوند و همراهی کنند، اتفاق‌های بسیار خوبی برای جامعه معلولان رقم می‌خورد. فقط کمی دیدن، کمی درک، و کمی حمایت می‌تواند زندگی ما را متحول کند.
احسان رحمانی نماد دوباره برخاستن است؛ کسی که ثابت کرد محدودیت جسمی، مانع پرواز روح نیست. پایگاه خبری پهنه پرواز خود را متعهد می‌داند که روایت‌گر چهره‌هایی باشد که برخلاف جریان، شنا کردند و با امید، الهام‌بخش یک نسل شدند.
برچسب‌ها
احسان رحمانی #قهرمان با ویلچر #بسکتبال باویلچر #معلولان ورزشکار #ازحادثه تا امید #پهنه پرواز #ورزش معلولین #الهام بخش #زندگی پس از تصادف #قهرمان ایرانی #ورزشکارمعلول #ویلچرورزشی #حمایت ازمعلولین #از زمین تا سکو #زندگی جریان_دارد.
