شعر فارسی همواره مملو از ابیات عاشقانه و غزل‌های شورانگیز است و در این میان، اسماعیل خویی یکی از شاعران برجسته معاصر به شمار می‌رود. یکی از معروف‌ترین ابیات او چنین است:
«شبی نبوده که من یادِ روی او نکنم / و با خیالِ رخسارِ او باز گفت‌وگو نکنم»
این بیت نشان‌دهنده شدت عشق و دلبستگی شاعر به معشوق است، به‌گونه‌ای که حتی در خواب و تنهایی نیز از یاد و تصور رخسار معشوق غافل نمی‌شود.
🔹 زندگی و سبک شعری اسماعیل خویی
اسماعیل خویی از شاگردان نزدیک مهدی اخوان‌ثالث بود و توانست سبک نیمایی و غزل‌سرایی را با ویژگی‌های شخصی خود ترکیب کند.
او در غزل‌سرایی، مهارت ویژه‌ای در بیان احساسات عاطفی و انسانی دارد و توانسته است عشق، دلتنگی و خیال‌پردازی را با زبان ساده و روان به تصویر بکشد.
آثار او غالباً سرشار از احساسات عاشقانه، رنج دوری و عواطف عمیق انسانی است و با این ویژگی‌ها، مخاطب را به دنیای درونی خود می‌کشاند.
🔹 پیام غزل
این بیت و دیگر اشعار خویی، بیانگر این است که عشق واقعی و دلتنگی می‌تواند حتی در تنهایی و سکوت، انسان را به گفت‌وگو با یاد معشوق وادارد. شاعر نشان می‌دهد که یاد و تصور معشوق بخشی از زندگی روزمره و ناخودآگاه انسان می‌شود و می‌تواند بر احساسات و رفتارها تاثیرگذار باشد.
🔹 اهمیت در ادبیات معاصر
اسماعیل خویی با ترکیب غزل سنتی و سبک نوین نیمایی، توانست جایگاه ویژه‌ای در شعر فارسی معاصر پیدا کند.
او از زبان ساده و روان بهره برد تا عمق احساسات انسانی را به شکلی ملموس و نزدیک به مخاطب منتقل کند.
منبع: فرارو
برچسب‌ها:
اسماعیل خویی #شعرفارسی #غزل #عاشقانه #ادبیات معاصر #مهدی اخوان ثالث #شعرنو #عشق #دلتنگی #تصویرسازی_شاعری
