متن زیبای مصاحبه اختصاصی پایگاه خبری پهنه پرواز با سیاوش اردستانی که دچار بیماری آر پی و کم بینا ، مدرس و نوازنده ساز های کوبه ای ، حقوقدان ، وکیل پایه یک دادگستری و استاد دانشگاه است را با هم می‌خوانیم :
سیاوشم از نوع اردستانی، قبل از هر چیزی یه آرزو میکنم براتون و اون اینکه حال دلتون توی هر شرایطی خوب باشه.
یک شهریور ماهی باهوش، مثل خودم از بیستش، عاشق عدد۷۲، که شاید بخاطر اینه که سال تولدمه!
ایران، تهران، یه آدم چند بعدی و عاشق تجربه های جدید؛ ۹سالم بود که با بیماری RP مواجه شدم که یه بیماری چشمی شبکیه هست که سلول های چشم به مرور زمان تخریب میشه و اینکه بینایی تا کی و چقدر بمونه رو فقط خدا میدونه!
یه بعدم هنریه، نوازنده ساز های کوبه ایم؛ دف، تمبک و… ده سالم بود که موسیقی رو شروع کردم، فکر کنم که هیچوقت هم تموم نشه …
سریع بزرگ شدم و استاد شدم، ۱۵ سالم بود که تدریس موسیقی رو شروع کردم، پر از اجرا های متفاوت و تجربه های جدید؛ دلم پر میکشه برای سفر، با موسیقی همه جا پرواز کردم چه داخل و چه خارج. مدرسه عادی درس خوندم، یه پسر شیطون درس خون، از همون دبیرستان عاشق حقوق و وکالت شدم، مدیونید فکر کنید برای پول زیادش، چون کمک کردن رو دوست داشتم که بتونم به گرفتن حق آدما کمک کنم این رشته رو انتخاب کردم.
بعد دوم ام از اینجا شروع شد، رفتم دانشگاه لیسانس حقوق، کارشناس ارشد حقوق خصوصی، الانم دانشجوی دکتری در حقوق خصوصی، فکر میکنم بازم بعد از گرفتن دکتری برم سراغ یه مدرک تحصیلی دیگه چون درس خوندن و کتاب خوندن رو خیلی دوست دارم.
بعد سوم ام اینه که ۲۵ سالم بود که در کانون وکلای مرکز شهر تهران وکیل شدم، رتبه ششم اختبار رو آوردم و کار آموز دکتر علی صابری بودم، فکر نکنم پرونده خون های آلوده معروف ایشون رو کسی از یاد برده باشه!
وکیل شدنم مصادف شد با بعد چهارم ام که استادی در دانشگاهه، ۷ سال هست که تدریس میکنم، خداکنه که هرچی که بلد بودم رو تا الان انتقال داده باشم …
بعد های دیگه ای هم دارم ولی بیشتر از این خسته تون نمیکنم!
الانم که دارم این حرفا رو میزنم بینایی زیادی ندارم، یعنی میشه کم بینایی خیلی شدید! خیلی جاها رفتم برای صحبت و مصاحبه، در حوزه معلولین همیشه یک حرف زدم: ما افراد درای معلولیت نیاز به توانمند شدن داریم و این کار خود به خود انجام نمیشه، باید بستری برایش فراهم شود؛ متولی این اقدامات چه کسی باید باشد؟! من یا شما؟؟ یقیناً هیچکدام!! اینجا هست که دولت باید بستر مناسب را برای به احسن وجه توانمند شدن افراد دارای معلولیت فراهم کند؛ خدا کند که انجام دهد …
معضل دیگری که گریبانگیر ما هست، نبود قانونگذاری در حوزه معلولین و عمق فاجعه نیز اجرایی نشدن همین قوانین فعلی هست!
بیاییم محدودیت هایی که برای افراد دارای معلولیت وجود دارد را با تصویب قانون درست و اجرای صحیح آن کمرنگ کنیم. در کنار این موارد، فرهنگ سازی تعامل با افراد دارای معلولیت امر خطیریست که باید توسط دولت با ابزارهایی که در اختیار دارد و به کمک رسانه ها و با بکارگیری افراد متخصص انجام شود.
با آرزوی موفقیت برای همه افراد دارای محدودیت و به امید تحقق این خواسته ها
این مصاحبه به عنوان یک متن الهام‌بخش و امیدوارکننده در وب‌سایت پایگاه خبری پهنه پرواز منتشر می شود تا مخاطبان را با داستان زندگی شگفت انگیز افراد موفق دارای معلولیت آشنا نماید .
