سیدناصر عمادی، پزشک و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، در کودکی برادرش را به دلیل نبود پزشک از دست داد و همین حادثه انگیزه‌ای شد تا راه طبابت را انتخاب کند. او سال‌های جنگ را در جبهه گذراند و در شرایط سخت و زیر آتش دشمن، بدون امکانات کافی به درمان رزمندگان پرداخت. پس از جنگ نیز مسیر خدمتش ادامه یافت و در دوران کرونا در کنار بیماران ایستاد.
تجربه انتقال یک مجروح شیمیایی در سال ۱۳۶۶ او را به انتخاب تخصص پوست سوق داد و پس از قبولی در آزمون تخصصی، به توصیه پدرش همواره با دقت و مسئولیت به بیماران رسیدگی کرد. او هیچ‌گاه مطب خصوصی دایر نکرد و همه توان خود را صرف بیمارستان‌های دولتی و فعالیت‌های علمی کرد و طی دو دهه مقالات فراوانی در زمینه بیماری‌های پوستی و مشکلات جانبازان منتشر ساخت.
عمادی به دلیل خدمت در مناطق محروم کشور به «پزشک بدون مرز» شهرت یافت. از سال ۱۳۸۶ فعالیت‌هایش را به آفریقا گسترش داد و در کشورهایی مانند کنیا، غنا، تانزانیا و موریس به درمان رایگان بیماران پرداخت و حتی هزینه‌های سفر و دارو را خودش تقبل کرد. در این مسیر با وجود ابتلا به مالاریا و کرونا هرگز دست از خدمت برنداشت. او با همکاری خیرین، درمانگاه‌هایی به نام امام رضا (ع) و امام علی (ع) در آفریقا تأسیس کرد و پرچم ایران را به عنوان نماد صلح و انسانیت برافراشت.
وی سوگند پزشکی را تعهدی عملی می‌داند نه صرفاً تشریفاتی و در ۱۷ سال گذشته علاوه بر درمان بیماران، به آموزش پزشکان محلی نیز پرداخته است. در سال ۲۰۲۱ مدال جهانی فلوران از سازمان پزشکان بدون مرز را به پاس خدمات بشردوستانه دریافت کرد. عمادی معتقد است افتخارات شخصی ارزش کمتری دارد و بزرگ‌ترین دستاوردش خدمت به مردم و شناساندن نام ایران در جهان است.
منبع: خبرگزاری مهر
برچسب‌ها: روز پزشک، سیدناصر عمادی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دفاع مقدس، پزشک بدون مرز، فعالیت‌های بشردوستانه، آفریقا
