به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز به نقل از وبسایت علمی (منتشرشده در ترجمه مقاله اصلی)، سلولها برای تشخیص اینکه «کجای بدن هستند» و «چه نقشی دارند» از مکانیزمهایی پیچیده بهره میبرند — میانجی اصلی این فرآیند، مولکولهایی به نام مورفوژن («morphogen») و تغییرات غلظت آنها در بافت است.
محققان میگویند MORPHOGEN‑ها (مثل برخی پروتئینها) یک «شیب غلظتی» ایجاد میکنند؛ سلول بر اساس مقدار مورفوژن که دریافت میکند (بیشتر یا کمتر)، «پیام مکانی» میفهمد و بدین ترتیب تعیین میشود که آن سلول باید به چه بافت یا ساختار تبدیل شود — برای مثال مغز، استخوان، غضروف و غیره.
اما سیستم تنها به این شیبها متکی نیست.
سلولها با هم «ارتباط» دارند؛ یعنی سلولها از طریق سیگنالهای شیمیایی و فیزیکی با هم تبادل اطلاعات میکنند تا تأیید شود جایگاهشان درست است. این موضوع بخصوص در بافتهای پیچیده مانند مغز بیشتر دیده شده است.
اگر مکانیسمها به درستی کار نکنند، سلول ممکن است «اشتباه تشخیص موقعیت» بدهد — در نتیجه بافتی غیرمنتظره یا غیرطبیعی (مثلاً بافتی شبیه دندان یا مغز کوچک در جایی نامرتبط) شکل بگیرد. برخی تومورها ناشی از همین خطاها هستند.
منبع: زومیت / بازتاب از IFLScience و مقالات علمی مرتبط
برچسبها: زیستشناسی سلولی، مورفوژن، رشد جنینی، تعیین سرنوشت سلولی، علوم اعصاب
