در گزارشی از عصر ایران بررسی می‌شود که بسیاری از ما وقتی احساس می‌کنیم «تنبل» شده‌ایم، در واقع گرفتار قضاوت سریع درباره خود هستیم — نه تنبلی واقعی.
بازتعریف «تنبلی»
به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز بر اساس نگاه جدید، تنبلی صرفاً «کم‌کاری» نیست؛ گاهی «کمتر تلاش کردن» نشانه‌ای از هدر ندادن انرژی روی کارهای بیهوده است.
به جای فشار برای «پربودن هر لحظه»، مهم است تلاش‌هایمان را متناسب با ارزش‌ها و اهداف واقعی‌مان تنظیم کنیم.
وقتی «تنبلی» علامت است، نه دلیل
بعضی از رفتارهایی که به اشتباه تنبلی نامیده می‌شوند (مثلاً عقب افتادن کارها، بی‌انگیزگی یا تعویق در انجام وظایف) در واقع ممکن است نشان‌دهنده مشکلات روان‌شناختی، خستگی، فشار اجتماعی یا عدم تناسب بین کار و ارزش‌های شخصی باشند.
به گفته محققان، در مقابل قضاوت سریع، «کنجکاوی و بررسی ریشه‌ها» راه بهتری است تا بفهمیم آیا واقعاً با تنبلی مواجه‌ایم یا با شرایط پیچیده‌تری.
راهکار: تمرکز بر «معنی» به‌جای «حجم»
به جای اندازه‌گیری میزان ساعات کاری یا تعداد فعالیت‌ها، مهم‌تر است که ببینیم آیا کارها به سمت اهداف مهم ما هستند یا فقط برای «شاد نبودن از بیکار نشدن» انجام می‌شوند.
گاهی همین کاهش تلاش — وقتی با آگاهی و انتخاب همراه باشد — نوعی «حکمت» است، نه فقط زحمت‌کشی بی‌هدف.
«آنچه واقعاً اهمیت دارد، میزان تلاش نیست بلکه این است که آیا آن تلاش‌ها به شکلی کارآمد در راستای اهداف مهم شما قرار می‌گیرد یا نه.»
منبع: عصر ایران — کد خبر 1116286
برچسب‌ها: تنبل‌ها، تنبلی در کار، تلاش و کار
پایگاه خبری پهنه پرواز
