یادگیری همیارانه یکی از مؤثرترین راهکارها برای ایجاد هیجان مثبت در میان دانش‌آموزان است. در این روش، دو یا چند نفر با هدف درک بهتر مفاهیم، در کنار هم تلاش می‌کنند. برخلاف یادگیری فردی، در یادگیری همیارانه دانش‌آموزان از منابع، تجربه‌ها و مهارت‌های یکدیگر بهره می‌گیرند.
این شیوه بر پایه نظریه «منطقه مجاور رشد» لئو ویگوتسکی شکل گرفته است. ویگوتسکی معتقد بود که رشد واقعی زمانی اتفاق می‌افتد که یادگیرنده در تعامل با دیگران و در محدوده‌ای بین آنچه می‌تواند به‌تنهایی انجام دهد و آنچه بدون کمک قادر به انجامش نیست، قرار گیرد. به همین دلیل، یادگیری از طریق ارتباط و همکاری، نقشی کلیدی در پیشرفت فکری و اجتماعی دانش‌آموزان دارد.
مطالعات علمی نشان داده‌اند که یادگیری همیارانه باعث فعال شدن بخش‌هایی از مغز مرتبط با هیجانات و تعاملات اجتماعی می‌شود. این نوع یادگیری نه‌تنها موجب پیشرفت تحصیلی می‌گردد، بلکه مهارت‌های اجتماعی، حس همدلی، انگیزه و توانایی تفکر انتقادی را نیز تقویت می‌کند.
کار گروهی دانش‌آموزان را با دیدگاه‌های متفاوت آشنا کرده و تحمل عقاید مخالف را در آنان پرورش می‌دهد. در نتیجه، رفتارهای پرخاشگرانه کاهش یافته و مهارت حل مسئله در میان آنان رشد می‌یابد. با این حال، برای موفقیت در یادگیری همیارانه، لازم است معلم هنگام تشکیل گروه‌ها، به ظرفیت‌ها و تفاوت‌های فردی توجه کند و نقش ناظر و راهنما را به‌خوبی ایفا نماید.
منبع: https://t.me/apfaragiir
یادگیری همیارانه #هیجان مثبت #آموزش نوین #تفکر انتقادی #ویگوتسکی
