وقتی از تجریش به سمت قلۀ توچال می‌رویم، در میدان سربندِ محله دربند تهران، تندیسی از یک کوهنورد دیده می‌شود که یادگار و افتخاری برای مردم قوچان است. این تندیس، متعلق به امیر شاه‌قدمی، گروهبان ارتش و مربی برجستۀ کوهنوردی، اسکی و چتربازی ایران است که به «شاه‌بابا» شهرت داشت.
ایده ساخت این مجسمه در سال ۱۳۳۷ به پیشنهاد حسن وجدان‌خوش مطرح شد و با پیگیری سرهنگ بیات و حمایت شهردار وقت تهران، رضا لعل ریاحی آن را در سال ۱۳۴۱ ساخت.
شاه‌قدمی در سال ۱۳۴۰ با رشادتی بی‌نظیر، در سرمای ۳۰ درجۀ زیر صفر، جان سرنشینان هواپیمای آمریکایی سقوط‌کرده در زردکوه را نجات داد و حتی یک امدادگر آلمانی را نیز از مرگ حتمی رهانید. این عملیات یک هفته طول کشید و به پاس فداکاری‌اش، رئیس‌جمهور وقت آمریکا (جان.اف.کندی) مدال لیاقت به او اعطا کرد.
شاه‌بابا سال ۱۳۰۹ در قوچان به دنیا آمد.
او از مربیان برجستۀ کوهنوردی ایران بود و آموزش‌های تخصصی را در فرانسه گذراند.
سال‌ها به‌عنوان مربی کوهنوردی، اسکی و چتربازی خدمت کرد و شاگردان بسیاری پرورش دادند.
این مرد بزرگ در سال ۱۳۸۹ در تهران چشم از جهان فروبست.
یاد و نامش جاودان و روحش شاد.
