بیماری‌های قلبی–عروقی همچنان یکی از اصلی‌ترین عوامل مرگ‌ومیر در ایران به شمار می‌روند؛ به‌طوری‌که حدود ۴۰ درصد از مرگ‌های سالانه کشور ناشی از این بیماری‌هاست.
به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز به نقل از خبرگزاری مهر نکته‌ای نگران‌کننده در سال‌های اخیر، کاهش محسوس سن ابتلا به سکته قلبی در کشور است؛ موضوعی که زنگ خطری جدی برای سلامت عمومی به شمار می‌آید.
میانگین سن سکته قلبی در کشور
مطابق با گزارش‌ها، متوسط سن سکته قلبی در ایران بین ۴۸ تا ۵۰ سال است؛ این در حالی‌ست که در کشورهای توسعه‌یافته، این عدد معمولاً بین ۶۵ تا ۷۰ سال گزارش می‌شود. برخی منابع حتی از کاهش این عدد به حدود ۳۵ سال نیز خبر داده‌اند که نگران‌کننده‌تر است و حاکی از شیوع فزاینده عوامل خطر در بین جوانان است.
مهم‌ترین علل کاهش سن سکته
کارشناسان حوزه سلامت، علل مختلفی را برای این پدیده برمی‌شمارند که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
تغذیه ناسالم شامل مصرف بالای فست‌فود، برنج، نان و گوشت‌های فرآوری‌شده و در مقابل، مصرف پایین میوه و سبزیجات تازه
چاقی و کم‌تحرکی به‌ویژه در کودکان و نوجوانان؛ طبق آمارها، بیش از ۴۰ درصد دانش‌آموزان ایرانی اضافه وزن دارند
استعمال دخانیات به‌ویژه قلیان و سیگار در بین جوانان و نوجوانان
فشار خون بالا و ابتلا به اختلالات خواب مانند خروپف شدید
استرس و سبک زندگی پرتنش که ناشی از شرایط اجتماعی و اقتصادی روز جامعه است
پیامدهای اجتماعی و اقتصادی
وقوع سکته قلبی در سنین پایین منجر به کاهش توان اقتصادی، ازکارافتادگی زودرس، افزایش بار درمانی برای خانواده‌ها و نظام سلامت کشور می‌شود. این روند، نه‌تنها سلامت فردی را تهدید می‌کند، بلکه تبعات اقتصادی و اجتماعی گسترده‌ای نیز در پی دارد.
راهکارهای پیشگیرانه
برای مقابله با روند رو به افزایش بیماری‌های قلبی و کاهش سن سکته، رعایت اصول زیر توصیه می‌شود:
اصلاح سبک زندگی شامل تغذیه سالم، تحرک بدنی منظم و کاهش استرس
افزایش آگاهی عمومی درباره علائم اولیه سکته مانند درد در قفسه سینه، تنگی نفس، ضعف ناگهانی و مراجعه سریع به مراکز درمانی
پیشگیری در مدارس از طریق آموزش سلامت، تغذیه و فعالیت بدنی
اجرای برنامه‌های غربالگری و مراقبت‌های اولیه برای افراد در معرض خطر
نتیجه‌گیری
کاهش سن سکته قلبی در ایران هشداری جدی درباره وضعیت سلامت عمومی است. با توجه به سهم بالای بیماری‌های قلبی در مرگ‌ومیر کشور، لازم است برنامه‌ریزی جدی در سطح ملی برای پیشگیری، آموزش و اصلاح سبک زندگی مردم صورت گیرد. آینده سلامت جامعه، نیازمند اقدام فوری و هماهنگ میان نهادهای دولتی، آموزشی و رسانه‌ای است.
