«عصر ویکتوریا» تغییراتی گسترده را در جامعه‌ی بریتانیا به همراه آورد، و نویسندگانی همچون «شارلوت برونته» در آثار خود به کاوش در بحران ها و پیشرفت های این دوره پرداختند.
به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز به نقل از ایران کتاب، کتاب «جین ایر» دربردارنده‌ی تم های مربوط به این اصلاحات و تغییرات است: شرایط بهتر در حوزه‌ی سیاسی، شغل، و تحصیلات. با این وجود مدتی طول کشید تا این اصلاحات در زندگی زنان (که جایگاهی محدود در «جامعه ویکتوریایی» داشتند) نیز نمود پیدا کند. همزمان با این که «جین» در طول داستان برای به دست آوردن استقلال مالی و شخصی تلاش می کند، برخی از مسائل مربوط به طبقه اجتماعی، اقتصاد، و نقش های جنسیتی را مورد توجه قرار می دهد که بیشترین تأثیر را بر بریتانیا در «عصر ویکتوریا» داشتند.
رمان، محبوب‌ترین قالب ادبی در «عصر ویکتوریا» بود و کتاب «جین ایر» بسیاری از ویژگی های اصلی این قالب را به نمایش گذاشت: ارتباط با وضعیت کنونی جامعه، سبک نوشتار ساده، و روایت درباره‌ی افکار درونی یک کاراکتر. رمان «جین ایر» با معماها، رویدادهای ماورایی، و مناظر چشم‌نواز خود، یادآورِ رمان های «گوتیک» پیش از خود است؛ اما همزمان با پیشروی روایت و بلوغ فکری «جین»، داستانِ زندگی او نیز رنگ و بوی تم ها و ویژگی های «عصر ویکتوریا» را به خود می گیرد.
رمان «جین ایر» داستانی درباره‌ی بلوغ است که امیدها و آرزوهای پروتاگونیست خود را در مقابل فشارها و توقعات جامعه قرار می دهد. رمان های «ویکتوریایی»، از جمله «جین ایر»، چشم‌اندازی از جامعه را با کاراکترهایی به تصویر می کشند که هر کدام، به بخشی متفاوت از طبقات اجتماعی و اقتصادی در جامعه تعلق دارند. رمان های «ویکتوریایی» با سبک و هدفی مشابه با رمان «جین ایر»، شامل کتاب «دیوید کاپرفیلد» اثر «چارلز دیکنز» و کتاب «شمال و جنوب» اثر «الیزابت گاسکل» می شود.
«خواهران برونته» زمانی به موفقیت ادبی دست یافتند که «شارلوت»، «امیلی»، و «آن» همگی توانستند رمان نخست خود را به اثری تحسین‌شده تبدیل کنند. هر کدام از آن ها اثر خود را با نام مستعار مردانه (بر اساس نخستین حرف نام خود) به چاپ رساندند: «شارلوت برونته» به «کِرِر بِل» تبدیل شد؛ «امیلی برونته» کتاب «بلندی های بادگیر» را با نام «الیس بِل» نوشت؛ و «آن برونته» رمان «اگنس گری» را با نام «اکتِن بل» منتشر کرد. زنان در آن دوره می توانستند به عنوان نویسنده و رمان‌نویس فعالیت کنند اما بسیاری از نویسندگان، از جمله «برونته ها» و «ماری آن اِوِنز» (با نام مستعار «جورج الیوت»)، از نام های مستعار مردانه استفاده می کردند تا اثر آن ها «بی‌اهمیت» تلقی نشود.
