بیش فعالی از جمله اختلالات نسبتاً شایع در بین کودکان است که البته متاسفانه بسیاری از مردم آن چنان که باید، درباره علائم، نحوه برخورد و کنترل آن اطلاعاتی ندارند. اوتیسم نیز از دیگر اختلالات رشدی در سن خردسالی است که برخی افراد با مشاهده برخی رفتارهای فرد مبتلا، آن را با بیش فعالی اشتباه می گیرند.
به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز به نقل از سایت نورولند در تشخیص اولیه اختلال بیش فعالی مشاهده علائمی همچون ضعف در تمرکز، ناتوانی برای انجام امور روزمره، فعالیت بیش از حد و عدم تمایل برای توجه به اطراف بسیار کمک می کند. بسیاری از والدین درباره زمان شناسایی افراد مبتلا به بیش فعالی سوال دارند. کارشناسان در این باره اعلام کرده اند که در تمامی سنین تشخیص بیش فعالی ممکن است به طوری که تعدادی از افراد حتی در زمان نوزادی اختلال آنان محرز شده است.
اما معمولا شناسایی اغلب مبتلایان به بیش فعالی در زمان تحصیل صورت گرفته است زیرا ابتلا به این اختلال زمینه ساز بروز بسیاری از مشکلات به ویژه در حیطه آموزش و یادگیری می شود و معلمین و اولیا مدرسه در این کار نقش اساسی دارند
تفاوت بیش فعالی و اوتیسم در کودکان چیست؟
در تشخیص اولیه اختلال بیش فعالی مشاهده علائمی همچون ضعف در تمرکز، ناتوانی برای انجام امور روزمره، فعالیت بیش از حد و عدم تمایل برای توجه به اطراف بسیار کمک می کند. بسیاری از والدین درباره زمان شناسایی افراد مبتلا به بیش فعالی سوال دارند. کارشناسان در این باره اعلام کرده اند که در تمامی سنین تشخیص بیش فعالی ممکن است به طوری که تعدادی از افراد حتی در زمان نوزادی اختلال آنان محرز شده است.
اما معمولا شناسایی اغلب مبتلایان به بیش فعالی در زمان تحصیل صورت گرفته است زیرا ابتلا به این اختلال زمینه ساز بروز بسیاری از مشکلات به ویژه در حیطه آموزش و یادگیری می شود و معلمین و اولیا مدرسه در این کار نقش اساسی دارند.
در گذشته برای توصیف علائم و حرکات کودکان بیش فعال اصطلاحات مختلفی همچون میل انفجاری، بازداری اراده و ناتوانی مهار اخلاقی، فزون جنبشی و اختلال نارسایی توجه بین کارشناسان این حوزه به کار می رفت و با افزایش اطلاعات و شناخت بهتر این اختلال به آن بیش فعالی می گویند.
از دیگر اختلالات رشدی، اوتیسم بوده که معمولا بروز علائم آن قبل از سن ۳ سالگی رخ می دهد. از جمله علائم اصلی این اختلال نقص در رفتار های اجتماعی و مهارت های ارتباطی است که ناشی از اثرات تحمیلی این اختلال بر بخشی از مغز می شود. اگرچه از نقش عوامل ژنتیکی و شرایط محیطی در بروز اختلال اوتیسم نمی توان چشم پوشی کرد ولی پژوهشگران علی رغم مطالعات بسیاری که در این زمینه انجام داده اند، نتوانسته اند علت اصلی ایجاد این اختلال را پیدا کنند.
هم چنین تاکنون هیچ آزمایش خاصی نیز برای تشخیص نهایی این اختلال کشف نشده است به طوری که تشخیص نهایی بر مبنای نتایج حاصل از ارزیابی رفتار های کودک توسط متخصص درمانگر و اطلاعات دریافتی از سمت والدین صورت می گیرد.
به دلیل اینکه برخی علائم ظاهری و رفتاری در اختلال اوتیسم و بیش فعالی مشابهت دارند ممکن است افراد نتوانند مبتلایان را به خوبی تفکیک کنند از جمله این علائم می توان به عدم توجه به اطرافیان، فعالیت های تکانشی، جنب و جوش فراوان و نقص در برقراری تعاملات اجتماعی اشاره کرد. هم چنین گروهی از افراد به هر دو اختلال بیش فعالی و اوتیسم همزمان مبتلا می شوند.
