وحید رجبلو، بنیانگذار و مدیر مجموعه توانینو، کارآفرین برتر، فعال در زمینه کامپیوتر و فناوری اطلاعات، حامی حقوق معلولین و مبتلا به بیماری ژنتیکی SMA است، او در مصاحبه اختصاصی با پایگاه خبری پهنه پرواز، در معرفی خود، چنین گفت:
من وحید رجبلو، متولد ١٣۶۶ در تهران هستم. در یک خانواده هفت نفری به دنیا آمدم؛ و دو خواهر و دو برادر دارم. خانواده ما از نظر اقتصادی، متوسط محسوب می‌شد؛ و چون تعداد ما زیاد بود، پدرم به ناچار، بیشتر کار می‌کرد؛ و حتی گاهی مادرم نیز مجبور می‌شد کار کند، تا مخارج زندگی‌مان تأمین شود.
رجبلو در مورد معلولیت خود گفت: من مبتلا به نوعی بیماری ژنتیکی، به نام SMA هستم؛ که از روز تولد، همراهم بوده است. این بیماری نوعی اختلال در ژن‌هایی است، که از طرف پدر و مادر، به فرزند منتقل می‌شوند. در واقع، ژن حامل این بیماری (که منجر به معلولیت می‌شود) اگر از یکی از والدین، به فرزند منتقل شود، مشکلی ایجاد نمی‌کند. ولی در مورد من، این ژن، هم از طرف مادر و هم از طرف پدر، انتقال یافت؛ و باعث معلولیتم شد.
این کارآفرین برتر در ادامه اضافه کرد: بیماری من تا سن بیست سالگی ناشناخته بود؛ و در طی پروسه درمانی، تشخیص‌ها و تجویزهای پزشکی اشتباهی انجام شد؛ که منجر به وخیم‌تر شدن بیماری و همینطور، شدیدتر شدن معلولیتم شد. شاید اگر تحت درمان قرار نمی‌گرفتم، می‌توانستم چند سالی راه بروم؛ ولی به دلیل درمان‌های اشتباه، توانایی راه رفتن را نیز از دست دادم.
او در مورد آسیب های ناشی از درمان های اشتباه گفت: ده ساله بودم، که دو جراحی کاملا اشتباه بر روی من انجام شد؛ و باعث شد روند بیماری‌ام شدیدتر نیز بشود. پس از این درمان‌های طاقت‌فرسا و اشتباه، که تمام زندگی‌ام را مختل کرده بود، سرانجام، در سن سیزده سالگی، از والدینم تقاضا کردم که روند درمانم را متوقف کنند. و به من اجازه بدهند با وجود همین بیماری، از زندگی لذت ببرم.
رجبلو، در مورد دوران تحصیل و همچنین شروع فعالیت‌های خود در زمینه کامپیوتر و برنامه‌نویسی افزود:
من تا دوران دبیرستان خودم، در خانه به تحصیل مشغول بودم. و هرگز به مدرسه یا دانشگاه نرفتم . از سن سیزده سالگی نیز کم‌کم مشغول به کار شدم؛ چون علاقه خیلی زیادی به بیزنس داشتم. و دوست داشتم به درآمد برسم و مستقل باشم.
بنیانگذار مجموعه توانینو در مورد ورود به حیطه IT گفت : به مرور زمان، به مرحله پذیرش بیماری‌ام نیز رسیدم؛ و پذیرفتم، که این معلولیت و این بیماری، هر چه هست، همراه من است. تصمیم گرفتم به کارهایی که علاقه دارم بپردازم. پس از تجربه کردن چند نوع کار و فعالیت مانند: نقاشی، مجسمه‌سازی و الکترونیک، به این نتیجه رسیدم که باید به دنبال کاری باشم، که با شرایط فیزیکی‌ام هماهنگ باشد؛ تا بتوانم بدون کمک کسی، انجامش بدهم. و به این ترتیب، وارد دنیای برنامه‌نویسی، کامپیوتر و IT شدم.
وحید رجبلو در مورد شروع فعالیت‌های اجتماعی و همینطور افتخاراتی که در زمینه حرفه‌ای کسب کرده‌اند، افزود :
از بیست و پنج سالگی، فعالیت‌های حرفه‌ای‌ام آغاز شد؛ و در زمینه برنامه‌نویسی، مشغول فعالیت شدم. فعالیت‌های اجتماعی و رسانه‌ای من نیز از مصاحبه با چند رسانه محلی در کرج و چند سخنرانی کوچک شروع شد؛ و به نمایشگاه‌های کشوری، سخنرانی در برج میلاد و شرکت در نمایشگاه‌های بین‌المللی (در دوبی و آلمان) رسید.
او ادامه داد: در سال ٢٠٢٠ در یک مجموعه اجتماعی، در آمریکا، به عنوان ده جوان تاثیرگذار سال، موفق به دریافت جایزه شدم. چهار دوره، به عنوان کارآفرین برتر دیجیتال، در استان‌های البرز، تهران و در سطح کشوری، شناخته شدم. و چندین بار هم به عنوان تاثیرگذارترین معلول ایران شناخته شدم.
این فعال اجتماعی اضافه کرد: فیلم مستندی که از زندگی من ساخته شده، منتخب ده جشنواره بین‌المللی شده است؛ و در جشنواره فجر نیز به نمایش درآمده است.
رجبلو، از سختی‌های زندگی، یه عنوان یک فرد دارای معلولیت گفت:
از سختی‌های زندگی به عنوان یک معلول، در ایران، می‌توانم به موارد زیادی اشاره کنم. جدا از مناسب نبودن فضای شهری و نبودن هیچگونه خدمات ویژه، برای افراد معلول، باید به این مورد اشاره کنم، که حتی فرهنگ برخورد با افراد معلول نیز در سطح بسیار پایینی قرار دارد. به طوری که در باور اکثر افراد جامعه، موفق بودن و ثروتمند بودن یک فرد معلول، امری محال است. و در همکاری‌های حرفه‌ای نیز تصور می‌کنند می‌توانند به راحتی مرا فریب بدهند و حقم را بخورند.
او با انتقاد از مسولین ، توضیح داد : انتقادهای بسیاری نیز به مسئولین وارد است. من هیچگونه کمک و همکاری خاصی از جانب مسئولین تجربه نکرده‌ام. آنها فقط مشتاق عکس گرفتن با من بوده‌اند! به نظر من، اولویت هر جامعه‌ای، باید ایجاد رفاه و آسایش، برای معلولین آن جامعه باشد.
وحید رجبلو به عنوان کلام پایانی افزود:
فرقی ندارد فردی معلول باشید یا عادی؛ از چهارچوب ذهنی و منطقه امن خودتان خارج بشوید. چون این شما هستید که برای خودتان محدودیت درست می‌کنید. اگر چهارچوب‌ها را کنار بزنید، به راحتی به اهداف و خواسته‌های خود خواهید رسید. بنابراین نه خودتان محدودیت ایجاد کنید و نه اجازه بدهید کسی شما را محدود کند.
