گاسترونومی یا گردشگری خوراک چیست؟

«گاسترونومی» (gastronomie) از ادغام کلمات یونانی «gaster» (معده) و «nomas» (قانون) تشکیل شده است.

به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز اگرچه «گاسترونومی» در بسیاری از منابع به عنوان هنر خوردن و آشامیدن تعریف شده است،
گاسترونومی از اصلی ترین علوم می باشد که ارتباط بین غذا و فرهنگ را مورد بررسی قرار میدهد. گاسترونومی را می توان بخش مهمی از جذابیت یک فرهنگ برای تمامی توریست ها دانست.

اما اگر بخواهیم به گردشگری خوراک نگاه کنیم؛  مفهوم گردشگری گاسترونومی، گردشگری آشپزی و گردشگری غذایی با هم متفاوت است.

گردشگری غذایی:
گردشگری غذایی به سفر کردن به یک منطقه خاص برای خوردن غذاهای محلی و تجربه طعم‌های جدید اشاره دارد. این نوع گردشگری ممکن است شامل بازدید از رستوران‌ها، بازارهای محلی و حتی شرکت در دوره‌های آموزشی آشپزی باشد.

گردشگری گاسترونومی:
گردشگری گاسترونومی مفهوم وسیع‌تری است که علاوه بر خوردن غذا، به جنبه‌های دیگر مرتبط با غذا، از جمله تاریخ، فرهنگ، مواد غذایی، و روش‌های پخت و تهیه غذا نیز می‌پردازد. گردشگری گاسترونومی می‌تواند شامل بازدید از مزارع، کارخانه‌های تولید مواد غذایی، و موزه‌های غذا باشد.

گردشگری آشپزی:
آشپزی به مهارت‌های مورد نیاز برای تهیه غذا اشاره دارد. این مهارت‌ها شامل دانستن انواع مواد غذایی، روش‌های پخت، و ترکیب طعم‌ها هستند. آشپزی می‌تواند به صورت حرفه‌ای یا غیرحرفه‌ای آموزش داده شود و در رستوران‌ها، آشپزخانه‌ها، و حتی در خانه انجام شود.

به عبارت ساده‌تر:
گردشگری غذایی: خوردن غذا در یک مکان خاص.
گردشگری گاسترونومی: تجربه کامل غذا، از جمله تاریخ، فرهنگ، و مواد غذایی مرتبط با آن.
آشپزی: مهارت‌های مورد نیاز برای تهیه غذا.

جنبه‌های کلیدی خوراک در گردشگری:

۱. تجربه‌های آشپزی:
گردشگران به طور فعال به دنبال فعالیت‌های مرتبط با غذا، مانند غذا خوردن در رستوران‌های محلی، بازدید از مزارع و بازارهای کشاورزی و شرکت در کلاس‌های آشپزی هستند.

۲. کشف فرهنگی:
طبق تحقیقات MDPI که یک شرکت ناشر مجلات علمی با دسترسی آزاد است: آشپزی دریچه‌ای را فراهم می‌کند که گردشگران می‌توانند از طریق آن در مورد فرهنگ، سنت‌ها و تاریخ یک مقصد اطلاعات کسب کنند.

۳. تأثیر اقتصادی:
طبق گزارش UNWTO (سازمان  جهانی گردشگری ملل متحد)، گردشگری غذایی می‌تواند با ایجاد شغل و حمایت از مشاغل محلی، رشد اقتصادی را به ویژه در مناطق روستایی افزایش دهد.

۴. پایداری:
گردشگری غذایی می‌تواند ابزاری برای گردشگری پایدار باشد و منابع محلی و شیوه‌های سنتی را ترویج دهد.

۵.بازاریابی:
مقصدها و مشاغل به طور فزاینده‌ای به اهمیت تبلیغ آشپزی خود برای جذب گردشگران پی برده‌اند.

اهمیت گردشگری خوراک؟

۱. گردشگری غذایی با تکیه بر فرهنگ علاوه بر موثر بودن بر اجتماع و اقتصاد، خاطره‌ای دلنشین و تجربه‌ای مستند برای گردشگر نیز خواهد بود.
این نوع گردشگری می‌تواند باعث جذب توریست و گردشگر به یک منطقه خاص شود.

۲. علاوه بر جسم، تاثیرات مثبتی بر روح و روان انسان دارد و سفر برای غذا به یکی از انگیزه‌های گردشگری در بسیاری از کشورهای جهان تبدیل شده است.

۳. گردشگری غذا علاوه بر آنکه بستری مناسب برای ارائه انواع غذاها، نوشیدنی‌ها و سایر خوراکی به گردشگران است آن‌ها را با تاریخ منطقه ورسوم‌ها نیز آشنا می‌کند.

۴. با معرفی آداب‌ورسوم و غذاهای خاص یک منطقه جغرافیایی، مردمان آن منطقه ارزش‌های خود را با توریست‌ها به اشتراک می‌گذارند.

۵. با توجه به استفاده توریست‌ها از اقامتگاه‌های بومگردی آن‌ها ترجیح می‌دهند تا در فضایی سنتی غذای محلی را نیز امتحان کنند.

فعالیت‌های نشأت گرفته از گردشگری غذایی:
۱. تور غذاهای خیابانی
۲. امتحان کردن طعم غذاها در رستوران‌های سنتی
۳. غذاخوردن با افراد بومی و محلی
۴. سفرهای آشپزی با سرآشپزها و متخصصان
۵. شرکت در کلاس‌های آشپزی
۶.بازدید از فروشگاه‌های محلی
۷. شرکت در جشنواره‌های غذایی
۸. آشنایی با مواد اولیه غذا با بازدید از زمین‌های کشاورزی و تولیدکنندگان صنعتی