چارلی چاپلین، یکی از تاثیرگذارترین سازندگان تاریخ سینما، تا به امروز به عنوان شناخته‌شده ترین چهره دوران صامت سینما باقی مانده است. چاپلین در طول بیشتر دوران حرفه‌ای خود، نقش ولگرد، یکی از نمادین‌ترین شخصیت‌های سینمای قرن بیستم را بازی کرد. چاپلین بازیگر، نویسنده، کارگردان، تهیه‌کننده، تدوین‌گر و آهنگساز بود. او سبک زیبا و متمایزی را خلق کرد که فوراً قابل تشخیص بود و کمدی کلاسیک جهانی را با ترحم مرتبط با فقر، صنعتی شدن و جنگ ترکیب می‌کرد.
حرفه سینمای چارلی چاپلین در روزهای اولیه هالیوود در سال ۱۹۱۴ آغاز شد و تا دوران صداگذاری تا آخرین تلاش کارگردانی او در سال ۱۹۶۷ ادامه یافت. ۶ فیلم چاپلین، مسابقات اتومبیل رانی بچه‌ها در ونیز، مهاجر، جویندگان طلا، روشنایی‌های شهر، دوران مدرن و دیکتاتور بزرگ در فهرست ملی فیلم و بسیاری از بهترین آثار چاپلین در میان با ارزش‌ترین فیلم‌های سینما قرار دارند.
این واقعیت که نام چارلی چاپلین ۵۸ سال پس از آخرین فیلمش هنوز شناخته شده است، نشان دهنده تأثیر او بر سینماست. این همچنین از گستردگی حرفه او سخن می‌گوید که در میانه سال‌های اولیه سینما شروع شد و پس از فراموش شدن بیشتر ستاره‌های فیلم صامت، به خوبی ادامه یافت.
A King in New York آمریکای دوران مک کارتی را هجو می‌کند
این اولین فیلم چاپلین پس از تبعید بود
صحنه فیلم دهه ۱۹۴۰ با چارلی چاپلین مهربان نبود. فیلم دیکتاتور بزرگ او تا حدی به دلیل اصرار چاپلین بر این‌که باید به هیلتر خندید، با استقبال مواجه نشد. منتقدان همچنین سخنرانی پنج دقیقه‌ای او را در پایان، مورد تمسخر قرار دادند که به‌عنوان نمونه‌ای بد از شکستن دیوار چهارم به‌جای پیروزی ناامیدی هنری تلقی شد. مشکلات شخصی هم گریبان او را در دادگاه به دلیل شکایت پدر بودن گرفت و بعداً تحت نظارت FBI قرار گرفت.
فیلم یک پادشاه در نیویورک در سال ۱۹۵۷، پنج سال پس از بازگشت چاپلین به انگلستان پخش شد. این فیلم داستان پادشاه عزل شده، ایگور شاهدوف را روایت می‌کند که سعی می‌کند راه خود را در آمریکا باز کند. اما شاه شاهدوف زمانی که با یک مورخ ۱۰ ساله با گرایش‌های سیاسی مشکوک دوست می‌شود، با پارانویای دوران مک کارتی بر سر نفوذی‌های کمونیست، درگیر می‌شود. این فیلم تا سال ۱۹۷۲ در آمریکا ممنوع بود. در حالی که بهترین فیلم او نبود، اما برخی از منتقدان با او ابراز همدردی کردند و یک پادشاه
با او ابراز همدردی کردند و یک پادشاه در نیویورک، جایگاه پانزدهم را در این فهرست به دست آورد.
A Countess from Hong Kong آخرین فیلم چاپلین است
خودش در این فیلم حضوری افتخاری دارد
چارلی چاپلین در طول زندگی حرفه‌ای خود جاه‌طلبی زیادی داشت و فیلم‌هایی خلق کرد که در آن‌ها تقریباً همه کارها از جمله بازیگری را خودش انجام داد. در حالی که برخی از منتقدان احساس می‌کردند که او باید استعدادهای قابل توجهش را در پایان دوران حرفه‌ای خود کاهش می‌داد، چاپلین این کار را نکرد. اگرچه یک کنتس از هنگ کنگ تنها یک نقش کوتاه از این بازیگر را به نمایش گذاشت، اما او مسئول همه چیز بود. چاپلین نویسندگی، کارگردانی و تهیه کنندگی فیلم را برعهده داشت و همچنین موسیقی متن را با همکاری لمبرت ویلیامسون نوشت.
چارلی چاپلین برای یک کنتس از هنگ کنگ، طیفی از بازیگران را معرفی کرد که ستاره‌های زمان خود بودند. مارلون براندو نقش سفیر Odgen در یک تور جهانی را بازی می‌کند که با ناتاشا (سوفیا لورن) در هنگ کنگ ملاقات می‌کند. کنتس از روسیه تبعید شده است و زمانی که به کلبه Odgen پناه می‌برد، در حال فرار از زندگی خود است. این فیلم در ژاپن و اروپا خیلی خوب ظاهر شد اما در آمریکا این‌طور نبود. با این حال، ترانه‌ای که چاپلین برای پتولا کلارک نوشت، موفقیت‌آمیز بود.
۱۳- Sunnyside در سال ۱۹۱۹ پخش شد
این سومین فیلم او برای First National Pictures بود
چاپلین در فیلم کوتاه سانی ساید محصول ۱۹۱۹ بازی می‌کند که مربوط به سال‌های اولیه کارش است. او همچنین نویسندگی و کارگردانی آن را به عنوان سومین فیلم صامت خود برای First National Pictures انجام داد. این یکی از صامت‌های کلاسیک اوست که Edna Purviance در آن نقش آفرینی می‌کند. چاپلین نقش مزرعه‌داری را بازی می‌کند که به دنبال شخصیت پرواینس، Village Belle، می‌چرخد و آرزو می‌کند که کاش او را به دست بیاورد.
سانی ساید به‌خاطر سکانس رویایی رقص حوری که می‌تواند تقلید یا ادای احترام به باله باشد، شناخته شده است. منتقدان همچنین در مورد این‌که آیا پایان فیلم واقعاً رویای دیگری است، بحث کردند. در حالی که این بهترین فیلم او در آن دوران نیست، کمدی‌های همراه با لودگی زیادی دارد که چاپلین به آن‌ها معروف است.
Easy Street چاپلین را در مبارزه با جرم و جنایت نشان می‌دهد
این فیلم در سال ۱۹۱۷ پخش شد
بازیگر و همچنین کارگردان فیلم خیابان آسان، چاپلین است. او در نقش شخصیتی به نام Derelct بازی می‌کند که در خیابان‌ها می‌خوابد. هنگامی که او وارد Hope Mission (دری که در کنار آن خوابیده بود) می‌شود، مجذوب یک ارگ نواز زیبا می‌شود. او چاپلین را متقاعد می‌کند که «اصلاح» شود و چاپلین بلافاصله جعبه‌ای را که دزدیده بود، پس می‌دهد.
۶۴ تا از بهترین فیلم‌های ماشینی تاریخ که حتما باید ببینید
او با گرفتن یک آگهی «پیشنهاد کار» در ایستگاه پلیس، شروع به گشت زنی در محله فقیر نشین معروف به خیابان آسان می‌کند. خیابان آسان به اندازه دیگر فیلم‌های آن دوره شهرت ندارد، اما این از ارزش آن کم نمی‌کند. این فیلم چارلی چاپلین را نشان می‌دهد که بدلکاری‌های پیچیده‌تری را خلق کرده و اجرا می‌کند که به خوبی از آب در می‌آیند و طبق معمول، زمان‌بندی کمدی همراه با لودگی مخصوص این بازیگر، در این‌جا بی عیب و نقص است.
A Dog’s Life شامل چاپلین و پرواینس است
چارلی چاپلین اولین فیلم صامت خود را برای First National Pictures در آوریل ۱۹۱۸ به نام A Dog’s Life نمایش داد، درست چند ماه قبل از آتش بسی که به جنگ جهانی اول پایان داد. او در رسانه‌های بریتانیا به دلیل عدم شرکت در جنگ مورد انتقاد قرار گرفته بود. چاپلین در آن زمان در آمریکا مشغول به کار بود و ادعا می‌کرد که برای ارتش آمریکا ثبت نام کرده است. با این حال، او هرگز به خدمت فراخوانده نشد.
اما محبوبیت او میان سربازان گسترش یافت و با طولانی شدن جنگ در سال ۱۹۱۸، فیلم‌هایی مانند زندگی سگی، احتمالا به سربازان کمک می‌کردند تا برای مدت کوتاهی از شرایط وحشتناک جنگ جهانی اول دور باشند. این فیلم، شخصیت چاپلین یعنی ولگرد و پرواینس را به عنوان خواننده سالن رقص نشان می‌دهد. هر دو توسط یک سگ هدایت می‌شوند تا زندگی خود را اصلاح کنند و برای خودشان بهتر عمل کنند. این فیلم به نویسندگی، کارگردانی و تهیه کنندگی چاپلین، استعدادهای رو به رشد او را به رخ می‌کشد.
A Woman of Paris: A Drama of Fate با درخشش پرواینس
ادنا پرواینس، بازیگر سینمای صامت در نزدیک به ۴۰ فیلم با چارلی چاپلین ظاهر شد. در سال ۱۹۲۳، چاپلین از پرواینس در فیلم A Woman of Paris: A Drama of Fate استفاده کرد. او می‌خواست به عنوان یک فیلم‌ساز، درام جدی بسازد و همچنین به پیشرفت پرواینس به عنوان یک بازیگر کمک کند. این فیلم داستان زنی را روایت می‌کند که باید بین یک زندگی راحت یا پیوند دوباره با عشق واقعی که پشت سر گذاشته، یکی را انتخاب کند.
فیلم یک زن از پاریس، پس از اکران خود با شکست مواجه شد. تماشاگران، فیلمی از چاپلین را که در آن کمدی وجود نداشت و خود چاپلین در آن نقش آفرینی نکرده بود را رد کردند. حرفه پرواینس هرگز رونق نیافت و او اساساً تا سال ۱۹۲۷ از هالیوود بازنشسته شد. با این حال، چاپلین همیشه پرواینس را در لیست حقوق و دستمزد خود نگه داشت و او بعداً در فیلم‌های Monsieur Verdoux و Limelight حضور افتخاری داشت. این فیلم در زمان اکران خود مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و با گذشت زمان، شهرت آن هم‌چنان رو به افزایش است و بسیاری از آن به عنوان نمونه بارز مهارت کارگردانی چاپلین یاد می‌کنند.
