بسیاری از ما از کودکی آموختهایم که «فداکاری بیدریغ» در روابط، نشانه عشق و مسئولیتپذیری است؛ اما روانشناسان هشدار میدهند که این «الگوی نجاتدهنده» میتواند به روابط و سلامت روان آسیب بزند.
به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز رفتار نجاتدهنده به معنای مستمر بودن در تأمین نیازهای طرف مقابل — به قیمت نادیده گرفتن نیازهای خود — است. این رویکرد ممکن است در ابتدا با نیت خیر آغاز شود، اما با گذشت زمان منجر به خستگی مزمن، رنجش پنهان و از دست رفتن احساس خودِ واقعی میشود.
افرادی که نقش «نجاتدهنده» را بر عهده میگیرند، اغلب دیگران را همچون پروژهای میبینند که باید اصلاح یا حمایت شوند، نه مانند همسفرانی با استقلال و توانمندی. چنین نگرشی — هرچند از سر محبت — میتواند استقلال و اعتماد به نفس طرف مقابل را تضعیف کند.
متخصصان تأکید دارند که روابط سالم مبتنی بر احترام متقابل و همراهی برابر شکل میگیرند — نه بر مبنای مسئولیتپذیری یکطرفه. مراقبت و محبت آنقدر خوب است که تعادل و مرز داشته باشد، نه اینکه تبدیل به بار دائمی فرد مقابل شود.
اگر به جای تلاش بیوقفه برای نجات دیگری، به خودتان فرصت دهید — شارژ دوباره، عزت نفس و مرزهای سالم — هم رابطهتان سالمتر خواهد بود و هم احساس درونی شما. اجازه دهید رابطهتان تبدیل به همراهی دو نفره شود، نه سپردن همه مسئولیت به یک نفر.
منبع: sitesi vystavybata.cz — مقاله «چگونه از نجاتدهنده بودن دست برداریم: چرا فداکاری شما به عشق آسیب میرساند؟»
برچسبها
روابط سالم #سلامت روانی #مراقبت متقابل #نجاتدهنده #عشق واقعی #مرزهای روابط
