در بسیاری از کشورهای جهان، چراغ راهنمایی سبز رنگ به معنای «حرکت» است. اما در ژاپن، چراغی که به این منظور روشن می‌شود، بیشتر به رنگ آبی دیده می‌شود تا سبز. این تفاوت ظاهری، ریشه در زبان، فرهنگ و حتی قوانین این کشور دارد.
به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز در زبان ژاپنی سنتی، واژه‌ی «آئو» (Ao) برای توصیف طیف وسیعی از رنگ‌ها شامل آبی و سبز به کار می‌رفت. در آن دوران، واژه‌ای مستقل برای رنگ «سبز» وجود نداشت. با گذر زمان، واژه‌ی «میدوری» (Midori) برای اشاره به رنگ سبز وارد زبان شد، اما بسیاری از ترکیب‌ها و کاربردهای رایج همچنان با واژه‌ی قدیمی «آئو» باقی ماندند؛ به‌طور مثال، در ژاپن به سیب سبز «آئو رینگو» (سیب آبی) گفته می‌شود.
چراغ راهنمایی نیز از همین قاعده پیروی می‌کند. در زبان رسمی ژاپن، چراغ سبز راهنمایی هنوز هم «آئو شینگُو» (چراغ آبی) نامیده می‌شود، حتی اگر رنگ آن از نظر فنی، سبز باشد.
در سال ۱۹۷۳، دولت ژاپن قانونی تصویب کرد که براساس آن، چراغ‌های سبز باید با بیشترین میزان تمایل به رنگ آبی طراحی شوند تا هم با واژه‌ی رایج «آئو» همخوانی داشته باشند و هم از نظر بصری با عادت مردم هماهنگ باشند. به همین دلیل، چراغ‌های راهنمایی ژاپن اغلب در طیف فیروزه‌ای یا سبز متمایل به آبی ساخته می‌شوند.
همچنین استفاده گسترده از فناوری LED در چراغ‌های راهنمایی—که حدود ۴۵٪ آنها را در ژاپن شامل می‌شود—باعث شده رنگ نور تولیدشده با تمایل بیشتری به آبی دیده شود، چرا که LEDهای آبی-سبز بازده انرژی بالاتری دارند و با محیط‌زیست سازگارترند.
در مجموع، تفاوت رنگ چراغ راهنمایی در ژاپن نه‌تنها به مسائل فنی، بلکه به تاریخ زبان و فرهنگ این کشور نیز بازمی‌گردد. در واقع، ژاپن با حفظ سنت زبانی خود، راهکاری رسمی برای تطبیق آن با استانداردهای بصری ارائه داده است.
منبع: فرارو
برچسب‌ها: فرهنگ، فناوری، راهنمایی و رانندگی، ژاپن، رنگ‌ها
