به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز، در فرهنگ املایی خط فارسی (ص۱۷۰)، گروه قیدیِ «پیش+از+این» به‌صورت نیم‌جدا (با نیم‌فاصله) آمده است: پیش‌ازاین.
بر همین قیاس، احتمالاً باید ترکیب‌های مشابه را نیز به همین ترتیب نوشت: «پس‌ازاین»، «بعدازآن» و… .
به این جمله از فیه ما فیه مولانا دقت کنید:
«در وضو آب را در بینی می‌برند، بعدازآن می‌چشند.»
تأمل در معانی محتمل این جمله کمک می‌کند دریابیم که چرا باید ترکیب‌های یادشده را نیم‌جدا نوشت.
در حالت نخست که بالا نوشته‌ام، چنین معنایی برداشت می‌شود: از آداب وضو این است که قبل از شروع، در بینی آب بگردانند و بعد، در دهان هم آب بگردانند. این همان معنای درست است.
اما اگر همین ترکیب را به‌صورت بافاصله بنویسیم (بعد از آن)، ممکن است کسی این‌طور برداشت کند که ابتدا باید آب را در بینی گرداند و بعد، از همان آبِ از بینی درآمده چشید، که بعید می‌دانم معنای درستی بدهد!
تکمله: در صفحهٔ ۴۱ از ویراست جدید دستور خط فارسی (بهار ۱۴۰۱)، آمده است: «…یا به های ملفوظی ختم شود که حرف پیش‌از آن حرف متصل باشد.»
این هم انتخاب دیگری است. درواقع با نیم‌جدا کردن «پیش» و «از» هم می‌شود از کژتابی یادشده جلوگیری کرد و نیازی نیست که «آن» و «این» را هم به قبلی‌ها بچسبانیم.
