درد هنرمندان دردمند هنوز درمان نشده.زخم‌هاي كهنه آنان، نه تنها التيام نيافته، بلكه ناسور نيز شده است.زيرا كسي مرهمي روي آنها نگذاشته.
به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز به نقل از سید رضا اورنگ، تعدادي از اين هنرمندان دردمند كه چشم به راه كمك بودند، از دنيا رفتند، بي آنكه دل مسوولي به درد آيد.
عده اي ديگر نيز همچنان چشم به دست ياري مدیران دولتی و مسؤولان هنري دوخته‌اند، اما هنوز دل هيچ مسوولي راضي نشده تا دست نیاز آنان را در دست بگیرد. معلوم نيست چه تعداد از اين هنرمندان بي‌پناه بايد بميرند يا در تنهايي و نداري درد بكشند تا دل مسوولي به رحم آيد!
بودجه هاي كلاني در عالم پت و پهن هنر و به خصوص سینما دست به دست مي‌شود، اما دردمندان هنرمند، سهمي ناچيز هم از اين خوان گسترده ندارند!
مدیران دولتی سینما، به جاي بستن قراردادهاي ميلياردي با پروژه‌هايي كه به سرانجام نیز نمي رسند، بهتر نبود و نيست بخش اندكي از آن را خرج هنرمندان گرفتار کنند؟
چرا آنان به دست فراموشي سپرده شده اند؟ چه كسي گرد فراموشي روي سر و صورت هنرمندان و سینماگران دردمند پاشيده تا آنان را از چشم مردم پنهان كند؟!
به جاي پاك كردن صورت مسئله، از هنرمندان و سینماگران دردمند دستگيري كنيد تا آينده هنرمندان جوان و هنر ايران تضمين شود. چشم به راهان را بيش از اين منتظر نگذاريد!
امروز نیز یک فیلمبردار و دستیار فیلمبردار قدیمی سینمای ایران یعنی داوود عرب دچار مشکل سکونت و معیشت شده است.با اینکه سردمدارن خانه سینما و مدیران سینمایی دولت،می دانند که وی دچار مشکل شده،اما عمدا به یاری اش نمی شتابند تا خدای ناکرده اتفاق ناگواری برای وی و خانواده اش بیفتد،چرا؟!
گناه امثال وی چیست که شبه سلبریتی نشده اند تا به چشم هیات مدیره خانه سینما و رییس تازه کار سازمان سینمایی بیایند؟!
