کودکان دچار اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی (ADHD) با چالش‌های ویژه‌ای در محیط‌های آموزشی روبه‌رو هستند که نیازمند تدابیر علمی و برنامه‌ریزی شده برای حمایت تحصیلی و رفتاری است. تحقیقات روانشناسی و علوم تربیتی نشان می‌دهد که روش‌های معمول تدریس برای این گروه از دانش‌آموزان اغلب ناکارآمد است و می‌تواند موجب افزایش اضطراب، افت تحصیلی و مشکلات رفتاری شود.
یکی از نیازهای اساسی این کودکان، ساختار روشن و پایدار در کلاس درس است. مربیان باید قوانین و برنامه‌های روزانه را واضح و قابل پیش‌بینی ارائه کنند تا کودکان بتوانند تمرکز خود را حفظ کنند. همچنین فعالیت‌های کوتاه و متنوع و تقسیم وظایف پیچیده به مراحل کوچک، به کاهش حواس‌پرتی و افزایش یادگیری کمک می‌کند.
تحقیقات علمی تأکید دارند که استفاده از روش‌های یادگیری چندحسی مانند تلفیق صدا، تصویر و فعالیت‌های حرکتی، توجه و حافظه کودکان بیش‌فعال را به شکل قابل توجهی افزایش می‌دهد. از سوی دیگر، تکنیک‌های مدیریت رفتار مثبت مانند پاداش‌دهی فوری، بازخورد دقیق و تشویق مستمر، انگیزه و تعامل کودکان را بهبود می‌بخشد.
کارشناسان همچنین بر ضرورت همکاری نزدیک میان معلمان، والدین و روانشناسان تأکید می‌کنند تا برنامه آموزشی متناسب با نیازهای فردی هر کودک طراحی و پیگیری شود. این رویکرد باعث می‌شود کودکان نه تنها مهارت‌های تحصیلی خود را تقویت کنند، بلکه اعتماد به نفس و توانایی‌های اجتماعی‌شان نیز رشد یابد.
با توجه به افزایش شیوع اختلال بیش‌فعالی، آموزش و پرورش و والدین باید از روش‌های علمی و مبتنی بر شواهد برای حمایت از این کودکان استفاده کنند تا فرصت‌های برابر تحصیلی و رشد سالم فراهم شود.
برچسب‌ها: ADHD، بیش‌فعالی، آموزش ویژه، روانشناسی کودک، یادگیری چندحسی
