الهه نورانی، هنرمند نقاش و مبتلا به معلولیت جسمی-حرکتیِ CP در مصاحبه اختصاصی با پایگاه خبری پهنه پرواز، از زندگی شخصی و هنری خودش گفت:
من الهه نورانی هستم؛ متولد اردیبهشت‌ماه ١٣۶۵، در شهر تهران. به دلیل زایمان سختی که مادرم داشت، و تشخیص نادرست پزشک، در هنگام تولدم، دچار مشکل معلولیت جسمی-حرکتیِ شدم؛ که در علم پزشکی، با عنوان بیماری CP شناخته می‌شود.
این بانوی هنرمند در مورد دوران تحصیل و شروع هنر نقاشی در زندگی خود، افزود: به دلیل همین بیماری، دو سال دیرتر به مدرسه رفتم. دوران دبستان و راهنمایی را در مدرسه توانخواهان، که ویژه کودکان استثنایی بود خواندم؛ و در همان مدرسه، با خانم اعتضادالسلطنه آشنا شدم. ایشان بودند که عشق به هنر و نقاشی را در من زنده کردند. اما به دلیل معلولیت و اسپاسم‌های شدیدی که داشتم، کشیدن نقاشی برایم بسیار دشوار بود. همچنین، ترس از اینکه نتوانم از پس نقاشی کشیدن بربیایم، باعث شد که در آن زمان، نقاشی را به عنوان رشته‌ی تحصیلی خود انتخاب نکنم؛ و به سراغش نروم.
نوری در ادامه توضیح داد: ابتدا تصمیم داشتم برای دوره‌ی دبیرستان رشته‌ی ریاضی را انتخاب کنم؛ اما از آنجایی که توانایی نوشتن را نداشتم و برایم بسیار سخت بود و کادر مدرسه موافق نبود، پیشنهاد کردند که رشته‌ی کامپیوتر را انتخاب کنم. ولی مدرسه‌ی توانخواهان، پایه هنرستان، و رشته های هنرستانی را نداشت؛ بنابراین به ناچار در یکی از هنرستان‌های معمولی، در رشته‌ی کامپیوتر، ثبت‌نام کردم.
او در مورد مشکلات تحصیلی خود افزود: حضور در یک مدرسه‌ی معمولی، که امکانات حداقلی، برای معلولین را نیز نداشت، بسیار سخت و دشوار بود؛ و من هر روز برای کوچکترین مسائل، دچار استرس می‌شدم. اما معلمین و دوستان بسیار خوبی را در این مدرسه پیدا کردم؛ که خیلی کمکم می‌کردند.
الهه نوری با اشاره به مشکلات ورود به دانشگاه گفت: شرکت در کنکور کاردانی، یکی از سخت‌ترین روزهای زندگی‌ام بود؛ چرا که پس از شروع آزمون، تا یک ساعت اول، مدیران حوزه متقاعد نمی‌شدند که من توانایی نوشتن ندارم؛ و حتما باید منشی در اختیار داشته باشم (گرچه در دفترچه‌ی ثبت‌نامی این موضوع ذکر شده بود). در نهایت پس از یک ساعت، با درخواست منشیِ من موافقت شد؛ و یک ساعت هم طول کشید، تا منشی معتمد وزارت علوم، به محل آزمون برسد. این در حالی بود، که استرس بسیار زیادی به من وارد شده بود؛ و دو ساعت از زمان آزمون هم هدر رفته بود.
او در ادامه گفت: با این حال، توانستم با رتبه‌ی بسیار عالی، در یکی از دانشگاه‌های دولتی تهران (دانشگاه ولی‌عصر) در رشته‌ی کامپیوتر، قبول شوم. استرسی که در روز کنکور به من وارد شد، این انگیزه را در من ایجاد کرد، که هم در مقطع فوق‌دیپلم و هم در مقطع لیسانس، با معدل الف فارغ‌التحصیل شوم؛ و بدون شرکت در کنکور، به مقاطع بالاتر بروم. بنابراین مدرک فوق‌دیپلم و لیسانس خود را در رشته‌ی مهندسی کامپیوتر، و مدرک فوق‌لیسانس را در رشته‌ی مدیریت NBA گرفتم.
نورانی از شروع فعالیت حرفه‌ای در زمینه نقاشی، گفت: در تمام این سال‌ها، استرس‌های زیادی را به دلیل نبود امکانات، تحمل می‌کردم؛ به خصوص بخاطر وارد شدن به دانشگاه و ادامه تحصیل. در این مقطع زمانی بود، که به صورت جدی به سراغ نقاشی رفتم؛ تا با کمک هنر، بتوانم استرس‌هایم را کنترل کنم. شروع کردم به نقاشی کشیدن؛ و با آبرنگ قدیمی، که یادگار دوران دبستانم بود، به صورت خودآموز (با دیدن ویدیوهای آموزشی نقاشان آبرنگ) تمرین می‌کردم.
وی ادامه داد: پس از مدتی، تصمیم گرفتم که جدی‌تر و حرفه‌ای‌تر آموزش ببینم. برای همین، از سال ۱۳۹۶ به کلاس‌های استاد علی گلباز رفتم؛ و نقاشی آبرنگ را زیر نظر ایشان به صورت حرفه‌ای، فرا گرفتم. از همان زمان، کمک‌ها، تشویق‌ها و آموزش‌های استاد گلباز، انگیزه‌ی بسیار زیادی را در من ایجاد می‌کرد و لذت نقاشی را نیز برایم صدچندان می‌کرد.
این هنرمند در مورد افتخاراتی که در زمینه نقاشی کسب کرده افزود: با کمک استادم، در چندین نمایشگاه گروهی آبرنگ شرکت کردم؛ و اولین نمایشگاه انفرادی خود را در سال ١۴٠١، در گالری هنر فرهنگسرای ارسباران، با عنوان «شکفتن» برگزار کردم؛ که بسیار موفقیت‌آمیز بود. اکثر آثارم در این نمایشگاه به فروش رفت.
نورانی با اشاره به افتخارات خود اضافه کرد: در سال ١۴٠٢، برای اولین بار، در جشنواره‌ی همام، که جشنواره‌ای برای هنرمندان دارای معلولیت است، شرکت کردم. شرکت در این جشنواره، باعث افتخارم بود؛ که از میان چندین هنرمند پر توان و با استعداد، نقاشی‌ام جزو پنج اثر برتر انتخاب شد. و موفق به دریافت تندیس و لوح افتخار این جشنواره شدم. آثار من بیشتر در سبک آبرنگ هستند؛ اما گاهی از پاستل، آکرلیک و مرکب نیز در نقاشی‌هایم استفاده می‌کنم؛ و بصورت میکس مدیا کار می‌کنم.
این بانوی موفق افزود: اجرای نقاشی‌هایم به شیوه اکسپرسیونیستی و با قلم‌زنی رها و آزاد است؛ و سوژه نقاشی‌هایم نیز اغلب «گل‌ها» هستند. با این حال، می‌کوشم آن‌ها را در تصویر، به گونه‌های مختلف و در کنار سوژه‌های طبیعت بی‌جان، فضاسازی کنم.
الهه نورانی به عنوان کلام آخر، از والدین خود قدردانی کرد : بیشتر از هر کسی، از پدر و مادرم سپاسگزارم، که در تمام مسیر زندگی، همیشه همراه و مشوق من هستند؛ و همواره مرا به تلاش کردن و پیشرفت بیشتر ترغیب می‌کنند.
