با پایان درگیری‌های نظامی، نبردی دیگر در ذهن مردم آغاز می‌شود؛ نبردی با خاطرات تلخ، ترس‌ها و اندوهی که کمتر دیده می‌شود اما پایدار است. این پیامدهای روانی گاه از آسیب‌های جسمی نیز عمیق‌تر و طولانی‌تر هستند.
متخصصان تأکید می‌کنند که پایان جنگ به معنای پایان نیازها نیست. بازسازی روان جامعه، کمک به بهبود روحی افراد آسیب‌دیده و فراهم کردن شرایط بازگشت به زندگی عادی از ضروریات دوران پساجنگ است.
تحلیل‌گران می‌گویند حمایت اجتماعی، همراهی خانواده و رسانه‌های معتبر داخلی، کلید مقابله با این زخم‌های خاموش است. رسانه‌ها با روایت درست و قابل اعتماد، می‌توانند از انتشار اخبار نادرست جلوگیری و اضطراب جامعه را کاهش دهند.
روانشناسان معتقدند ترومای پساجنگ، چه ناشی از حملات موشکی، بمباران یا خشونت‌های جنگی، می‌تواند باعث کابوس، فلش‌بک، بی‌حسی احساسی و اضطراب مزمن شود. مقابله فردی با این شرایط شامل تنفس عمیق، بیان احساسات و فعالیت‌های فیزیکی است، اما حمایت‌های سازمانی مانند آموزش مهارت‌های مقابله و ارائه خدمات روانشناختی نیز ضروری است.
در جنگ ۱۲ روزه اخیر، گروه‌های رسمی و مردمی برای حمایت روانی فعال بودند. حضور روانشناسان، برنامه‌های رسانه‌ای امیدبخش و تشویق به همدلی و مهربانی بخشی از این تلاش‌ها بود.
متخصصان تأکید می‌کنند بازسازی فیزیکی کافی نیست و توجه به سلامت روان آسیب‌دیدگان، زیربنای توسعه پایدار اجتماعی در آینده است. بدون جامعه‌ای سالم از نظر روانی، هیچ صلحی پایدار نخواهد بود.
برچسب‌ها:
جنگ #سلامت روان #پس ازجنگ #بازتوانی اجتماعی #رسانه #پهنه_پرواز
منبع:
ایرنا
