در دنیایی که صدای موفقیت گاه پشت دیوارهای بی‌توجهی گم می‌شود، بانوانی چون مژده مردانی با اراده‌ای ستودنی، تاریخ‌ساز می‌شوند. او با وجود مشکلات شنوایی از دوران کودکی و نبود حمایت کافی، توانسته نام خود را به عنوان اولین مدال‌آور المپیک ناشنوایان در تاریخ ورزش بانوان ایران به ثبت برساند و افتخاراتی بی‌نظیر را برای کشور به ارمغان بیاورد. در ادامه، گفت‌وگوی اختصاصی «پهنه پرواز» با این قهرمان کم‌نظیر را می‌خوانید:
لطفاً خودتان را معرفی کنید و کمی از مسیر ورزشی‌تان برایمان بگویید.
مژده مردانی هستم، متولد سال ۱۳۶۷. از سال ۲۰۱۱ به عضویت تیم ملی ناشنوایان ایران درآمدم و تا امروز با افتخار پرچم کشورم را در میادین بین‌المللی بالا برده‌ام.
چه افتخارات مهمی در دوران ورزشی‌تان کسب کرده‌اید؟
اولین مدال‌آور المپیک ناشنوایان در ایران هستم و در سال ۲۰۱۳ موفق شدم اولین مدال طلای تاریخ بانوان ایران را در مسابقات المپیک ناشنوایان بلغارستان کسب کنم.
سایر افتخاراتم شامل:
مدال برنز المپیک ۲۰۱۷ ترکیه
مدال برنز المپیک ۲۰۲۱ برزیل
مدال طلای جهانی ۲۰۲۰ ایران
مدال برنز جهانی ۲۰۲۴ مالزی
و ده‌ها مدال دیگر از رقابت‌های بین‌المللی که همگی حاصل سال‌ها تلاش، تمرین و صبوری بوده است.
تحصیلات شما چیست و هم‌اکنون در چه مرحله‌ای هستید؟
تحصیلاتم در مقطع کارشناسی ارشد مدیریت بازاریابی در ورزش به پایان رسیده و در حال حاضر منتظر نتیجه مصاحبه دکتری هستم.
مشکلات و چالش‌های شما به عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای چیست؟
مهم‌ترین چالش ما، نبود حمایت مالی و شغلی است. متأسفانه فدراسیون ناشنوایان نه جزو المپیک است، نه جزو پارالمپیک. این یعنی ما از امکانات و فرصت‌هایی که برای دیگر ورزشکاران وجود دارد، محروم هستیم.
شخصاً، با وجود مدرک کارشناسی ارشد و افتخارات ملی و جهانی، هنوز بیکارم. مخصوصاً در استان فارس که نسبت به ورزشکاران ناشنوا بی‌توجهی زیادی وجود دارد. اگر دغدغه مالی و شغلی رفع نشود، ادامه مسیر حرفه‌ای برای ورزشکاران ناشنوا واقعاً دشوار می‌شود.
چه زمانی دچار کم‌شنوایی شدید و این موضوع چه تأثیری در زندگی ورزشی‌تان داشت؟
از سن چهار سالگی به دلیل سرماخوردگی دچار کم‌شنوایی شدم. طبیعتاً این موضوع محدودیت‌هایی برایم ایجاد کرد، اما هیچ‌گاه اجازه ندادم مانع رشد و موفقیتم شود. باور دارم با اراده و پشتکار، می‌توان هر دیواری را شکست.
اگر پیامی برای مسئولین و جامعه ورزشی دارید، چیست؟
تقاضای من از مسئولان این است که از ورزشکاران بی‌صدا و کم‌توقع حمایت کنند. ما فقط فرصت برابر می‌خواهیم، نه امتیاز خاص. اگر حمایت شویم، می‌توانیم همچنان افتخارآفرین باشیم؛ در غیر این صورت، ناچار به کناره‌گیری از ورزش حرفه‌ای خواهیم بود.
هدف شما از ادامه این مسیر چیست؟
هدفم همچنان بالا نگه‌داشتن پرچم ایران و انتقال تجربه‌هایم به نسل آینده ورزشکاران ناشنواست. امیدوارم روزی برسد که ورزشکاران کم‌شنوا در کشورمان، دیده شوند، حمایت شوند و جایگاه واقعی‌شان را پیدا کنند.
پایگاه خبری پهنه پرواز با معرفی چهره‌هایی چون مژده مردانی، بر آن است که صدای تلاش و امید آنان را به گوش جامعه و مسئولان برساند. قهرمانانی که در سکوت، برای سربلندی ایران جنگیده‌اند، سزاوار بیشترین دیده‌شدن و حمایت‌اند.
