بولانیو متولد شیلی بود اما از آن‌جا که با نویسندگان هم‌وطنِ هم‌عصرش سر سازگاری نداشت، بیشتر عمر را در رفت‌وآمد میان مکزیک و اسپانیا گذراند. بااین‌حال منتقد نیویورک تایمز او را «مهم‌ترین صدای معاصر ادبی امریکای لاتین» نامیده است.
گورهای گاوچران مجموعه‌ای است از سه داستان نیمه‌بلندِ گورهای گاوچران (نوشته‌شده بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۸)، کمدی وحشت فرانسوی (۲۰۰۲ تا ۲۰۰۳) و سرزمین پدری (۱۹۹۳ تا ۱۹۹۵) که پس از مرگ نویسنده منتشر شد.
هر سه‌ی این داستان‌ها خصایصی را در بر دارند که نثر بولانیو به آن‌ها شهره بود: روایت نیمه‌شخصی، داستان چندلایه، شوخ‌طبعی و هیجانی که به این سادگی‌ها رهای‌تان نمی‌کند. چنان که منتقد لس‌آنجلس ری‌ویو آو بوکس می‌نویسد «نثر او جهانی و پرمایه، خلاق و سکرآور، پرطراوت و برآمده از احساس است.»
