در سال ۱۳۰۸ خورشیدی، در اصفهان، کودکی به دنیا آمد که قرار بود چهره هنر ایران را دگرگون کند؛ محمود فرشچیان. او از همان کودکی شیفته نقش و رنگ بود و زیر نظر استادانی چون میرزاآقا امامی و عیسی بهادری آموزش دید. سپس برای تکمیل آموخته‌هایش راهی اروپا شد و با نقاشی غربی آشنا گردید؛ تجربه‌ای که نگاه او را نو و خلاق کرد.
بازگشتش به ایران آغاز فصلی تازه در نگارگری بود. فرشچیان سنت و مدرنیته را در هم آمیخت و تابلوهایی خلق کرد که رنگ‌ها در آن‌ها شعر می‌خواندند. سبک او با خطوط نرم، جریان سیال رنگ و فضایی معنوی، روح فرهنگ و باور ایرانی را به تصویر کشید.
از طراحی ضریح‌های مطهر امام رضا(ع) و امام حسین(ع) تا خلق آثار ماندگاری چون «عصر عاشورا»، «پنجمین روز آفرینش» و «شمس و مولانا»، فرشچیان نه فقط نقاش که روایتگر عشق، ایمان و هویت ایرانی بود. آثارش همچون آینه‌ای از اصالت و نوآوری، جایگاه نگارگری ایران را در جهان هنر تثبیت کرد و نامش را برای همیشه ماندگار ساخت.
منبع: خبرآنلاین
برچسب‌ها: محمود فرشچیان، نگارگری ایرانی، هنر تجسمی، اصفهان، معنویت و هنر، طراحی ضریح
