امروزه شهرها از برنامه‌های مردم‌محور و در دسترس قرار دادن تمام امکانات زندگی شهری برای همه گروه‌ها و به‌ویژه افراد دارای معلولیت استقبال قابل قبولی دارند. یکی از گروه‌های هدف در این برنامه‌ها، افراد با اختلال اوتیسم هستند که به مراقبت‌های حسی ویژه در فضای شهری نیاز دارند.
به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز به نقل از سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، اختلال اوتیسم (ASD) یک پدیده جهانی است و طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، از هر ۱۰۰ کودک، یک نفر مبتلا به این اختلال است. با در نظر گرفتن گزارش سازمان بهداشت جهانی، از چهار میلیارد نفر که در حال حاضر در مناطق شهری سراسر جهان زندگی می‌کنند، ۴۰ میلیون نفر مبتلا به ASD هستند. پیش‌بینی‌های سازمان ملل نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۵۰ جمعیت شهرنشینان به هفت میلیارد نفر خواهد رسید و این یعنی ۷۰ میلیون نفر مبتلا به ASD، با فرض اینکه میزان شیوع آن تغییر نکند.

زیست‌پذیر کردن فضای شهری و جامعه
ساختن شهرها برای میلیون‌ها نفری که ASD دارند، یک امر ضروری است. شهرهایی مانند آبردین، ادینبورگ، لیورپول و گلاسکو در بریتانیا، فینیکس، مسا و آستین در ایالات متحده، پراتو در ایتالیا و روستاهای کوچکی مانند کلانَکیلتی در ایرلند، در حال تحقیق روی موضوع بازطراحی فضاهای شهری و خدمات اجتماعی به منظور سازگاری بیشتر با اوتیسم هستند. منظور از فضاهای شهری هم محیط‌های داخلی مانند مغازه، تئاتر، سینما، رستوران، موزه، حمل‌ونقل عمومی و هم فضای باز مانند خیابان‌ها و پارک‌ها است که صداها، نورهای خیره‌کننده، بوها و صف‌های غیرقابل پیش‌بینی در آنها ممکن است باعث ناراحتی حسی در افراد مبتلا به ASD شود. تنظیم تهویه، آکوستیک، گرمایش، روشنایی، قابلیت ایجاد فضاهای آرام پس از یک لحظه استرس‌زا، استقرار علائم بصری که کلمات را با تصاویر ترکیب می‌کند، در دسترس قرار دادن راهنماهای حسی و داستان‌های اجتماعی برای کاهش موارد غیرمنتظره و ساخت کیت‌های کوچک با اسباب‌بازی‌های استم «Stim» می‌تواند به بهبود زندگی برای افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند.

پایین بودن سطح آگاهی جامعه در مورد اوتیسم می‌تواند منجر به قضاوت‌های نابه‌جا شود، مثلاً افراد اوتیستیک که در کتابخانه با خود صحبت می‌کنند نگاه‌های غیردوستانه‌ای را به خود جلب می‌کنند و به همین دلیل است که افراد مبتلا به اوتیسم و خانواده‌هایشان از زندگی اجتماعی منزوی می‌شوند. تحقیقات نشان داده است که ۴۰ درصد از افراد مبتلا به اوتیسم هرگز از کتابخانه بازدید نمی‌کنند، با این حال، ۹۰ درصد گفته‌اند در صورت ایجاد تغییراتی، احتمال بیشتری برای بازدید از کتابخانه محلی خود خواهند داشت.
یکی از راه‌های زیست‌پذیر کردن جامعه برای مبتلایان به اوتیسم، آموزش افراد شاغل در مغازه‌ها، رستوران‌ها، سینماها، موزه‌ها، کتابخانه‌ها، مدارس و مراکز بهداشتی است. صاحبان مشاغل باید بدانند که چگونه می‌توانند مهارت‌های افراد اوتیستیک را به کار گیرند.

ASD یک اختلال عصبی رشدی چالش برانگیز با طیف گسترده است و شامل افراد دارای ناتوانی‌های شناختی، گفتاری و حرکتی یا افراد با چالش‌های خفیف‌تر که هنوز در صحبت کردن و اجتماعی شدن مشکل دارند و افراد مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا (مانند سندرم آسپرگر) می‌شود که با وجود استعداد شگفت‌انگیز، در موقعیت‌های استرس‌زای ناشی از حساسیت به صدا، نور، بو، لمس شدن و ناتوانی در درک تعاملات اجتماعی، واکنش‌های شدیدی مانند گریه و فریاد از خود نشان می‌دهند.
هنگام در نظر گرفتن سوالات مربوط به حواس، مهم است که به یاد داشته باشید که افراد مبتلا به اوتیسم می‌توانند حساس باشند (اطلاعات حسی بیش از حد دریافت می‌کنند) یا کم حساس (اطلاعات حسی بسیار کمی دریافت می‌کنند).

سوالاتی که باید هنگام تلاش برای ایجاد یک محیط دوستدار اوتیسم بپرسیم اینکه چه کسی از فضا استفاده خواهد کرد یا از فضا برای چه استفاده خواهد شد؟
در کل یک محیط دوستدار اوتیسم باید با نیازهای حسی، ارتباطی و اجتماعی افراد مبتلا به ASD منطبق باشد. کاهش محرک‌های حسی به طوری که افراد مبتلا به اوتیسم بتوانند حضور در یک فضا را تحمل کنند نیز یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های تأثیر گذار است. برای مثال چراغ‌های فلورسنت می‌توانند تا حدی حواس را پرت کنند که برای برخی افراد ناتوان کننده باشد، زیرا آنها می‌توانند نورها را با سرعت ۶۰ فلاش در ثانیه (۶۰ هرتز) حس کنند. بنابراین در طراحی خیابان‌هایی که منتهی به مراکز اوتیسمی است باید دقت کافی در انتخاب نور انجام شود.

خبرگزاری ایمنا

پایگاه خبری پهنه پرواز

پایگاه خبری پهنه پرواز #خبرگزاری ایمنا

روزجهانی اتیسم #اتیسم #اختلال_اتیسم

معلولیت #اخبارمعلولین #پهنه پرواز