در هزاره سوم مفاهیم جدیدی پدیدار شده است که با دهه های قبل از آن تفاوت ماهوی دارد . یکی از شروط بنیادین زیست در عصر جدید دانستن یه زبان بین المللی در حد عالی است. چرا که بدون آن انسانی کور و کر خواهیم بود.
امروزه زبان انگلیسی، این مهم را به خوبی ایفا می کند و در اقصی نقاط گیتی، بدان تکلم می شود و احتمالا یکی از دلایل بین المللی شدن آن هم همین سهولت یادگیری آن باشد. زبان بین المللی بسان پلی، جهانیان را بهم متصل نموده و حاصل اولیه آن دهکده جهانی با نظم نوین است.
در قرن ۲۱ با گسترش ارتباطات نه فقط،سیاستمداران، هنرمندان ،پزشکان مهندسان، اساتید….. بلکه آحاد مردم هم از زبان بین المللی غافل نیستند. ولی متاسفانه در این وانفسا عده ای بر طبل زنده ماندن زبانهای مادری کوچک مقیاس می کوبند . طبق آمار، حدود ۶۰۰۰ زبان و لهجه و گویش در سراسر جهان تکلم می‌شود که البته این خود قدرت و عظمت باریتعالی را گواهی دارد که با یک ساختار سخت افزاری یکسان نای و زبان و حنجره…. خروجی آن بسیار متفاوت می باشد . حال با این تفاوت‌های لهجه ای و زبانی یک یا چند زبان بین المللی باید وجود داشته باشند تا مردم دچار خلط معنا نباشند. ضمن آنکه می دانیم در ترجمه ولو در حد عالی باز هم کمی افت معنا را شاهد هستیم . بنابراین با احترام فراوان به زبانهای محلی و بومی و مادری باید گفت که در عصر مدرن زبانهای بومی و محلی به سرعت در حال نیست و نابود شدن هستند و از سوی دیگر این پدیده یکسان سازی را می توان گامی برای تحقق بیشتر عدالت اجتماعی قلمداد کرد و هم اکنون در اکثر همایش ها و کنفرانس ها و سخنرانی های جهانی و منطقه ای خارج از مرزبندی های سیاسی و حتی ایدئولوژیک کارها با زبانهای بین المللی صورت می پذیرد و در واقع نوعی برابری و عدالت حکمفرما می شود و افراد و کشورهایی که با این مقوله هماهنگ نباشند محکوم به ایزوله شدن در عصر ارتباطات خواهند بود .
