یک هفته مانده به اعزام روبروی پنجره فولاد ایستاده ای، با امام رئوف عهد و پیمانی می بندی و قول میدهی تمام توانت را به کار ببری تا این بار هم دل مردم را شاد کنی و اگر موفق شدی مدالت را به امام مهربانی ها هدیه کنی.
حالا در روزی که مصادف با شهادت امام رضا (ع) است، هزاران چشم در ” استادو فرانس” به دستان تو خیره شده اند، از امام مهربانی ها مدد می جویی و با ذکر ” یا امام رضا” پرتابت را انجام می دهی.
نتیجه باور نکردنی است، نیزه مانند پر کاه از دستت رها می شود و نمایشگر استادیوم خبر از ثبت رکورد جدیدی می دهد.
رکورد شکنی دو بار دیگر هم اتفاق می افتد و موفق می شوی نه تنها بار دیگر مدال طلا را به نام ایران ثبت کنی، بلکه زنگ مخصوص واقع در استادو فرانس را هم به نشانه ثبت رکوردی جدید به صدا در می آوری؛ نذرت ادا شد و این بار هم پسر نجیب دیار کریمان کاری کرد کارستان.
