اختلال ریاضی معمولاً تا قبل از کلاس دوم یا سوم تشخیص داده نمی‌شود، زیرا در این سن کودکان هنوز از نظر رشدی به سطح لازم برای انجام تکالیف ریاضی نرسیده‌اند.
به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز، بیشتر کودکان باهوش تا زمانی که به سطح ریاضی کلاس چهارم یا پنجم برسند، با استفاده از حافظه و تکنیک‌های محاسباتی قادر به حل مسائل ریاضی نیستند (مثل شمارش با انگشتان یا جمع‌های مکرر به جای ضرب)، به همین دلیل اختلال ریاضی آنها دیرتر بروز می‌کند.
در این موارد، درخواست برای ارزیابی معمولاً توسط معلمان یا والدینی که برخی علائم اختلال را مشاهده کرده‌اند، صورت می‌گیرد. برای تشخیص این اختلال می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:
مشاهده نمرات پایین در آزمون‌ها و کارهای کلاسی می‌تواند برای والدین و معلمان یک نشانه باشد.
دو هفته کار ریاضی کودک را (شامل آزمون‌های کلاسی و خانگی، تکالیف و سوالات) مورد بررسی قرار دهید و خطاهای او را ثبت و شمارش کنید. این روش برای یک تشخیص سریع و ابتدایی مفید است.
سطح ریاضی کودک باید پایین‌تر از سطح مورد انتظار از او بر اساس سن، هوش، و زمینه آموزشی و فرهنگی باشد.
نقایص کودک در ریاضی باید به گونه‌ای باشد که به طور معناداری در پیشرفت تحصیلی یا مهارت‌های زندگی روزمره او تداخل ایجاد کند.
ارجاع به مرکز مشکلات یادگیری برای ارزیابی توانایی ریاضی و بررسی سایر اختلالات احتمالی لازم است.
انجام تست‌های تشخیصی و آزمون‌های استاندارد نیز ضروری است.
شنوایی و بینایی کودک باید ارزیابی شود.
انجام تست هوش وکسلر برای سنجش میزان هوش نیز اهمیت دارد.
فهم زبان آموزشی معلم (برای دانش‌آموزان غیر بومی) باید بررسی شود.
سابقه آموزشی و فرصت‌های یادگیری ریاضی کودک نیز باید مورد بررسی قرار گیرد.
