صاحب نظران بر این باورند ورزش یا فعالیت جسمانی معلولان حتی در حد ملایم و متوسط در كاهش عوارض سوء و ثانویه معلولیت آنان تاثیری بسزایی دارد.
به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز به نقل از ایرنا ورزش معلولان به فعالیت هر شخص در محیطی متفاوت از محیط روزانه با هدف مسابقه، كسب برتری، لذت بردن و پیشرفت مهارت یا تركیبی از این‌ها گفته می شود. بنابر این ورزش عبارت است از یك فعالیت نهادینه شده كه مستلزم كاربرد نیروی جسمانی بیشتر با استفاده از مهارت‌های جسمانی پیچیده به وسیله شركت كنندگانی است كه از سوی عوامل درونی و بیرونی تحریك می‌شوند.
امروزه ورزش در اتحاد و آشنایی یا پیوند و دوستی همنوعان با هم نقشی كلیدی داشته و یكی از اهداف ورزش هم همین است؛ به عبارتی ورزشكاران هر چند در میادین رقیبند اما می توانند بیرون از میدان دوست و رفیق باشند.
معلولین سازنده بخشی از جامعه بشری هستند، از معلولیت تعاریف زیادی ارائه شده است كه در تعریف سازمان بهداشت جهانی (WHO) محدودیت یا نداشتن توانایی در انجام معمول فعالیت‌های روزمره را معلولیت می داند.
نیاز به ورزش و استمرار آن در معلولین بسیار بیشتر از غیر معلولین احساس می‌شود. بی تردید ورزش عاملی است كه معلولان را به سطح جامعه می‌كشاند و آنان را در انجام فعالیت‌ها مستقل می‌سازد. امروزه معلولین در فعالیت‌های اجتماعی و مسابقات زیادی شركت می كنند و توانمندی‌ها و مهارت خود را به جامعه ثابت كرده اند.
افراد معلول در جهان ورزش، برای خود تاریخچه‌ای دارند؛ كانادا در راس سایر ملت‌ها قرار دارد چنانكه در سال 1973 اوگن رایمر (ugene Reimer) ركورد دار جهان به عنوان ورزشكار مرد سال 1973 كانادا انتخاب شد و جوایز خود را هم به یك ورزشكار معلول بخشید.
سه سال بعد اولین مسابقه معلولین در ادمونتون، آلبرتا (Edmonton , Alberta) برگزار شد كه شامل بازی‌های سالیانه ویلچری، ورزش نابینایان و قطع عضوها بود. بعد از جنگ جهانی اول مخصوصا در میان افراد نابینا و قطع عضوها ورزش به عنوان تركیبی از درمان بكار برده شد.
در طول جنگ جهانی دوم بخاطر شمار زیادی از تلفات و ضایعات، این عقیده كه ورزش می‌تواند نوعی كمك به درمان و توانبخشی باشد، رواج یافت. در نهایت در سال 1944 دكتر لوید كاتمن متخصص آسیب‌های نخاعی، بیمارستانی را در منطقه استوك مندویل (انگلستان) تاسیس و ورزش را به عنوان بخشی از درمان افراد ضایعه نخاعی بكار گرفت.
ورزش چون فعالیت درمانی- تفریحی هم پر كننده اوقات فراغت معلولین است و هم در بهبود كلی شرایط جسمانی، روانی و اجتماعی آنها موثر است و در دراز مدت آثار و عوارض ثانویه حاصل از معلولیت را كاهش می دهد.
به معلولین توصیه اكید شده به هر شكل ممكن به فعالیت بدنی بپردازند، حتی اگر لازم باشد در منزل و بستر حركات نرمشی را انجام دهند؛ تلاش آنها باید این باشد كه به محیط های ورزشی روی بیاورند تا ضمن بهره مندی از فواید جسمانی ورزشی، از فواید روانی و اجتماعی آن نیز سود برده و تا حد امكان مشكلات مربوط به معلولیت را كاهش دهند.
