تیمی متشکل از محققان بین‌المللی با تحقیق بر روی ساختار دی‌ان‌ای تار موی لودویگ ون بتهوون آهنگساز بزرگ اتریشی دریافته‌اند که او استعداد ژنتیکی نسبتاً کمی برای یک مولفه مهم موسیقایی داشته است. به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز به نقل از یورونیوز ، دانشمندان در مؤسسه ماکس پلانک آلمان این مطالعه را با هدف تلاش برای یافتن منشأ استعدادها و توانایی‌های موسیقایی وی انجام دادند. آنها با استفاده از تکنیک‌های مدرن توالی‌یابی دی‌ان‌ای، روی یک ویژگی خاص مرتبط با توانایی موسیقی افراد به نام «همگام‌سازی ضرباهنگ» (Beat Synchronization) متمرکز شدند.
این توانایی افراد را قادر می‌سازد که بتوانند به هنگام شنیدن یک قطعه موسیقی، سر ضرب‌ها را تشخیص دهند. ژن مرتبط با این توانایی پیشتر از طریق یک مطالعه ارتباطی گسترده ژنومی و از طریق توانایی کف زدن به موقع بر سر ضرب‌ها شناخته شده بود.
دانشمندان در کمال شگفتی دریافتند که علیرغم جایگاه مشهور بتهوون به عنوان یکی از بزرگترین آهنگسازان تاریخ، مشخصه‌های ژنتیکی موسیقایی او در مقایسه با نمونه‌های جمعیتی مدرن امتیاز قابل توجهی نداشته و در دسته پایین‌تری نسبت به مابقی مردم قرار می‌گیرد.
