ملیحه حصارخانی، بانویی است که با وجود معلولیت ، موفقیت را پیشه خود کرده است در گفتگوی اختصاصی با پایگاه پهنه پرواز از مشکلات و موفقیت های خود می گوید : او با اشاره به اینکه از شش سالگی مبتلا به فلج اطفال شده است و در حال حاضر ۴۵ سال دارد و دچار مشکل جسمی – حرکتی پولیو است در مورد تحصیلات خود بیان کرد : سال دوم دبیرستان، به دلیل جراحی‌هایی که داشتم، ترک تحصیل کردم. بعد از ازدواج، با مشورت و راهنمایی همسرم، ادامه تحصیل دادم. تحصیلاتم را تا مقطع کارشناسی ارشد ادامه دادم. تا مقطع کاردانی، در رشته تربیت بدنی (با گرایش مربیگری ورزش معلولین) خواندم؛ که این رشته، برای اولین بار برگزار می‌شد و به معلولین فرصت می‌داد خودشان، در رشته‌های مختلف ورزشی، مربیگری را به عهده بگیرند. در مقطع کارشناسی، رشته مدیریت فرهنگی-ورزشی خواندم؛ و در مقطع کارشناسی ارشد، رشته مدیریت ورزشی را در دانشگاه شهید بهشتی خواندم. دوست داشتم در مقطع دکتری نیز به تحصیل ادامه بدهم، ولی با توجه به شرایط زندگی و مشغله‌هایم، فرصت آن را نداشتم؛ و بیشتر روی ورزش تمرکز کردم.
حصار خانی ادامه داد: در سال ١٣٧٧ در رشته ورزشی شنا مشغول فعالیت شدم؛ و بعد از مدتی، رشته دو و میدانی را نیز شروع کردم؛ که در آن زمان، ویلچررانی بود. ولی به دلیل این که رشته ویلچررانی از نظر سخت‌افزاری، هزینه‌های زیادی دارد، چندین سال است که حذف شده و هیچ فعالیتی در این زمینه انجام نمی‌شود. من ویلچری اختراع کردم، که بعنوان پنجمین ایده برتر دانشگاه علمی و کاربردی رعد، انتخاب شد؛ ولی متاسفانه هیچ حمایتی از این اختراع و این ایده نشد.
این قهرمان ورزشی اضافه کرد: در رشته ویلچررانی، مقام‌های اول، دوم و سوم کشوری دارم؛ در رشته پرتاب نیزه نیز شرکت کردم و مقام‌هایی را کسب کردم. در شش سال گذشته، در رشته پاراوزنه‌برداری مشغول فعالیت شده‌ام؛ و مقام‌های اول، دوم و سومی را کسب کرده‌ام. و اکنون، در تلاش برای کسب رکورد، در این رشته ورزشی هستم. دو سال پیش، در رشته مچ‌اندازی نیز شرکت کردم؛ و در دست راست و چپ، دارای مقام اول این رشته هستم. در زمینه مربیگری این رشته‌ها نیز مشغول فعالیت هستم.
حصارخانی در مورد مسابقات خود توضیح داد: مقام‌های ورزشی من، همه در سطح کشوری بوده‌اند؛ و هنوز در سطح جهانی یا آسیایی، در هیچ رویدادی شرکت نکرده‌ام. ولی در حال آماده‌سازی، برای شرکت در مسابقات مچ اندازی، انتخابی آسیا هستم؛ که در اردیبهشت‌ماه ١۴٠٣ در کیش برگزار می‌شود.
حصارخانی در مورد ازدواج خود توضیح داد:من متاهل هستم و ٢۵ سال است که ازدواج کرده‌ام؛ یک فرزند پسر دارم، که ١۵ ساله است. همسرم از ابتدا با معلولیتم هیچ مشکلی نداشت، ولی خانواده همسرم، کمی با ازدواج ما مخالف بودند؛ که مخالفت خانواده‌ها برای ازدواج با یک فرد معلول، یکی از مشکلات رایج، بخصوص برای خانم‌های معلول است.
او با اشاره به فعالیت هاي انسان دوستانه خود گفت: من با به حراج گذاشتن مدال‌هایم، پویشی را به راه انداخته‌ام، که اکثر ورزشکاران پاراوزنه‌برداری از آن استقبال کرده‌اند. ما با این کار، به آزادی زنانی که جرایم غیرعمد دارند کمک می‌کنیم. متاسفانه امسال در پاراوزنه‌برداری مدالی کسب نکردم؛ ولی دوست دارم مدال مچ‌اندازی‌ام را در همین راه، به حراج بگذارم.
حصارخانی در مورد فعالیت هاي هنری خود اضافه کرد: در سال ١٣٨٠ اولین نمایشگاه هنری خود را با دوستان توان‌یابم، در جامعه معلولین برگزار کردم؛ که در زمینه گل‌های بلندر، چینی و گل‌های رویایی بود. من در رشته سیاه‌قلم نیز کار کردم؛ ولی تمرکز خودم را بیشتر بر روی رشته‌های ورزشی گذاشته‌ام. به همین دلیل، فعالیت هنری‌ام بسیار کمتر شده است.این بانوی هنرمند و قهرمانان ورزشی در خاتمه با اشاره به مشکلات خود گفت: در مسیر زندگی، سختی‌ها و ناملایمات زیادی داشته‌ام. با توجه به شرایط جسمانی که دارم، هم یک مادر هستم و هم یک همسر؛ و در عین حال، یک ورزشکار حرفه‌ای و مربی ورزشی نیز هستم، که باید خودم را به بالاترین رکورد برسانم. ولی با توجه به تمام دشواری‌هایی که از مقطع دبیرستان، تاکنون داشته‌ام، با صبوری و برنامه‌ریزی مناسب، توانستم به مسیر خودم ادامه بدهم.
به دوستانی که مانند. من، دچار معلولیت هستند، توصیه می‌کنم که در درجه اول، باید معلولیت‌شان را بپذیرند، تا راحت‌تر زندگی کنند. این تقدیر و سرنوشتی است که برای ما رقم خورده؛ تا قدرت و صبر ما سنجیده شود. من تصور می‌کنم با این اتفاقی که برایم افتاده، صبر و پذیرش بیشتری پیدا کرده‌ام.
سردبیر هنری : امینه آزادی
