فریال امینا، هنرمند فعال در حوزه هنرهای تجسمی، شاعر و نویسنده هستند؛ که مبتلا به معلولیت CP می‌باشند. ایشان در مصاحبه با خبرنگار پایگاه خبری پهنه پرواز، در معرفی خود، هنر و فعالیت‌های اجتماعی‌شان، چنین گفتند:
من فریال امینا هستم؛ متولد ۱۳۶۴، شهرستان بستک، استان هرمزگان. هفت ماهه و با وزن یک کیلو و ۷۰۰ گرم به دنیا آمدم؛ و هنگام تولد، مرا به مدت ۱۳ روز در دستگاه مخصوصی نگه داشتند؛ زیرا به دلیل نرسیدن اکسیژن به مغزم، دچار نارسایی شدید شده بودم. این موضوع باعث شد که دچار بیماری CP و معلولیت از ناحیه پاهایم بشوم. ولی خدا را شکر، از نظر ذهنی و بهره هوشی، هیچگونه مشکلی برایم پیش نیامد.
خوشبختانه دوران کودکی را به خوبی سپری کردم؛ تا اینکه برای ثبت نام مدرسه دچار مشکل شدم؛ چون با توجه به مشکلی که داشتم، مرا نمی‌پذیرفتند. تا اینکه ۲۰ تا از پایتخت‌های کشورهای گوناگون را برای رئیس آموزش و پرورش نام بردم؛ و پس از آن، پذیرفتند که من می‌توانم یک شاگرد معمولی باشم!
در مقطع پیش دبستانی و کلاس اول ابتدایی، وسیله کمکی نداشتم؛ که بتوانم با آن راه بروم. به همین خاطر، همیشه به پدر و مادرم وابسته بودم؛ و بدون آنها توان راه رفتن و جابجا شدن را نداشتم. ولی از سال دوم ابتدایی، که وسیله کمکی داشتم، خودم به راحتی راه می‌رفتم. حتی حالا نیز بیرون از خانه، به این وسیله نیاز دارم؛ زیرا اماکن عمومی، هنوز برای معلولین مناسب سازی نشده است. ولی در محیط خانه، کاملاً می‌توانم راه بروم.
از همان دوران کودکی، اجتماعی و فعال بودم؛ و حتی در کلاس اول ابتدایی، در گروه‌های سرود و مشارکت‌های جمعی دانش آموزان شرکت می‌کردم. درسم هم خوب بود؛ در دوران راهنمایی، بیشتر در درس ادبیات قوی بودم؛ و در درس‌هایی مانند ریاضی مشکل داشتم. اولین شعرم را نیز در همان دوران راهنمایی، و به خاطر برد ایران، در جام جهانی فوتبال، مقابل استرالیا، سرودم.
در دوران دبیرستان، تصمیم گرفتم به جای استفاده از چرخ، برای راه رفتن، از عصای زیر بغل استفاده کنم؛ و از سال ۱۳۷۹، شروع به ورزش کردم. در کل، در دوران تحصیلی، بیشتر مشکلاتی که وجود داشت، به خاطر عدم مناسب‌سازی اماکن عمومی و مدرسه بود؛ وگرنه خودم، هیچ مشکل خاصی را تجربه نمی‌کردم. در دوران دبیرستان، در رشته ادبیات و علوم انسانی درس می‌خواندم؛ که بسیار به آن علاقه داشتم.
در دانشگاه، رشته علوم تربیتی (گرایش مدیریت و برنامه‌ریزی درسی) را انتخاب کردم؛ و به خاطر شرایطم، شهر خودمان را انتخاب کردم (دانشگاه پیام نور شهرستان بستک). در دوران دانشگاه، وضعیت درسی‌ام بسیار خوب بود؛ به طوری که اساتید می‌گفتند نیازی نیست سر کلاس‌ها بیایم؛ چون درس‌ها را بلد بودم. ولی من با هر دشواری که بود، به کلاس‌ها می‌رفتم.
در زمینه کاری، از طریق مجله پیک جوانان، که به مجله معلولین نیز معروف است و در استان قزوین منتشر می‌شود، و از طریق خانم پرتو منتظری، خبرنگار مجله، با کمپینی آشنا شدم، که با جمع‌آوری سر بطری‌های نوشابه و آب معدنی، برای افراد دارای معلولیت، ویلچر تهیه می‌کردند. پس از اینکه من نیز تصمیم گرفتم این کار را انجام بدهم، اعضای این کمپین، به من گفتند با توجه به اینکه در خطه جنوب هستم و اینجا افراد معلول زیادی وجود دارند و همینطور، از نظر بودجه، از شهرهای دیگر ضعیف است، پیشنهاد می‌دهیم که با استفاده از این سر بطری‌ها، المان‌هایی بسازید و به فروش برسانید؛ و با استفاده از پولی که به دست می‌آید، ویلچر تهیه کنید. ما هم همین کار را کردیم؛ و با استفاده از سر این بطری‌ها، فرشی درست کردیم، که در داخل و خارج از ایران، بسیار مورد توجه قرار گرفت. ما این کار را تا سال ۱۳۹۸ ادامه دادیم؛ و با استفاده از درآمد آن، ویلچر و تجهیزات مورد نیاز افراد معلول را تهیه کردیم؛ که پس از کرونا، نمایشگاه‌ها تعطیل شدند و ما اکنون به صورت مجازی این کار را ادامه می‌دهیم.
من همیشه از کار خیر و نیکوکاری انرژی می‌گیرم؛ و هرگز به این موضوع نمی‌اندیشم که چرا این کار برایم درآمدی ندارد. در این زمینه، لوح‌های تقدیر نیز دریافت کرده‌ام.
در زمینه حرفه‌ای، در سایت شعر ناب فعالیت دارم؛ و اشعارم، آنجا بارگذاری می‌شوند. همچنین از سال ۱۳۸۹ شروع به نوشتن کتابی کرده‌ام، به نام «کلیدهای بهتر زیستن» که تجربیات شخصی‌ام در زمینه مثبت‌اندیشی و خودشناسی است. این کتاب را به عنوان تحقیق، در دانشگاه نیز ارائه دادم؛ و برای انجمن SP ایران نیز فرستادم. ولی چون تعداد صفحات آن کم بود، قابل چاپ نبود. همچنین برای افراد دارای معلولیت شهرم، کارگاهی دست و پا کردم؛ که در آن، محصولات چرمی تولید می‌شود؛ اما به خاطر معلولیتی که دارم، زیاد نمی‌توانم به عنوان مربی، در کارگاه باشم.
در حال حاضر، پیگیر سلامتی‌ام هستم؛ و هفته‌ای دو روز، به کاردرمانی می‌روم؛ تا به یاری خدا، بهبودی برایم حاصل شود؛ تا راحت‌تر بتوانم حرکت کنم و به فعالیت‌هایم برسم.
پایگاه خبری پهنه پرواز همواره در تلاش است تا چهره‌های توانمند و موفق را معرفی کند. هدف ما نشان دادن این حقیقت است که توانایی انسان‌ها فراتر از محدودیت‌های جسمی آنهاست. فریال امینا، نمونه‌ای الهام‌بخش از اراده، هنر و امید است که می‌تواند انگیزه‌ای برای همه ما باشد.
