پیاده‌روی برای تنگی کانال نخاعی، یک فعالیت بدنی سبک و ایمن محسوب می‌شود، برای افرادی که تنگی کانال نخاعی خفیف تا متوسط دارند، پیاده‌روی در کنار تمرینات فیزیوتراپی و سایر ورزش‌های خانگی و تحت‌نظر پزشک یا فیزیوتراپ، می‌تواند تحرک بدنی لازم برای تقویت عضلات و بهبود عملکرد حرکتی را فراهم کند.
برای افرادی که تنگی کانال نخاعی شدید دارند و تحت درمان‌هایی مانند جراحی یا انواع تزریق‌ها (اوزون‌تراپی، پی‌آر‌پی و …) قرار گرفته‌اند هم پیاده‌روی تحت‌نظر فیزیوتراپ کمک می‌کند فرد سریع‌تر به زندگی روزمره خود برگردد.
پیاده‌روی برای تنگی کانال نخاعی، مثل یک استراتژی بلندمدت مدیریت درد عمل می‌کند. مطالعات نشان داده‌اند که پیاده‌روی منظم و با رعایت ملاحظات پزشکی همراه با سایر برنامه‌های توان‌بخشی، باعث می‌شود فرد در طول زمان به مصرف کمتری از داروهای مسکن یا تزریق‌های اپیدورال نیاز داشته باشد و چه بسا برای بعضی موارد خفیف، جایگزین این روش‌های درمانی شود.
بهتر است در کنار پیاده‌روی، برنامه مشخصی برای تمرینات فیزیوتراپی و ورزش‌درمانی داشته باشید، تحقیقات نشان داده‌اند که پیاده‌روی آزادانه و بدون تمرینات فیزیوتراپی، اگرچه تا حدی مفید بوده اما تأثیر کمتری در کاهش علائم تنگی کانال نخاعی داشته است.
پیاده‌روی برای درمان تنگی کانال نخاعی خفیف و متوسط
برای افرادی که تنگی کانال نخاعی خفیف یا متوسط دارند، پیاده‌روی می‌تواند جزئی از روند درمانی باشد و به مدیریت علائمی مانند درد، گرفتگی عضلات، خشکی مفاصل و عدم انعطاف‌پذیری کمک کند.
چرا پیاده‌روی برای تنگی کانال نخاعی خوب است؟
پیاده‌روی برای تنگی کانال نخاعی خوب است چون افراد دارای تنگی کانال نخاعی نیاز دارند برای تقویت عضلات کمر و حفظ عملکرد ستون فقرات، روزانه تحرک بدنی سبک و مستمر داشته باشند. پیاده‌روی به‌عنوان یک ورزش سبک و ایمن، فواید زیادی برای مدیریت علائم تنگی کانال نخاعی دارد که در ادامه بیشتر درباره آن‌ها می‌خوانیم.
افزایش جریان خون و اکسیژن‌رسانی به ستون فقرات: پیاده‌روی به بهبود گردش خون در ستون فقرات کمک می‌کند که می‌تواند باعث کاهش التهاب و بهبود تغذیه دیسک‌ها و اعصاب نخاعی شود.
تقویت عضلات حمایت‌کننده ستون فقرات: ضعف عضلات اطراف ستون فقرات می‌تواند فشار روی مهره‌ها را بیشتر و درد کمر را بدتر کند. پیاده‌روی ملایم می‌تواند به تقویت عضلات کمر، شکم و پاها کمک می‌کند و باعث افزایش ثبات و کاهش فشار روی مهره‌ها شود.
افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش خشکی عضلات و مفاصل: تنگی کانال نخاعی معمولاً با خشکی و کاهش دامنه حرکتی ستون فقرات و پاها همراه است. پیاده‌روی منظم می‌تواند انعطاف‌پذیری مهره‌های کمر را بهبود بخشد و از خشکی عضلات جلوگیری کند.
کاهش درد و بهبود عملکرد روزانه: مطالعات نشان داده‌اند که تمرینات هوازی کم‌فشار مانند پیاده‌روی می‌توانند به کاهش درد در بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی کمک کنند. فعالیت بدنی باعث آزاد شدن اندورفین‌ها (هورمون‌های طبیعی ضد درد بدن) می‌شود و به کاهش درد و بهبود روحیه فرد کمک می‌کند.
افزایش سلامت روانی و کاهش اضطراب: بعضی از افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی، دچار ترس از حرکت (Kinesiophobia) هستند، که می‌تواند منجر به کاهش فعالیت و بدتر شدن شرایط آن‌ها شود. غلبه بر این ترس با انجام پیاده‌روی‌های منظم و درمانی، می‌تواند به کاهش اضطراب و افزایش اعتمادبه‌نفس کمک کند.
پیاده‌روی پس از درمان تنگی کانال نخاعی شدید
برای درمان تنگی کانال نخاعی شدید معمولاً از روش‌هایی مانند تزریق (عمل بسته) یا عمل با لیزر یا میکروسکوپ استفاده می‌شود. هیچ‌کدام از این دو نوع عمل، نیازی به بستری‌شدن ندارند و ۱ الی چند ساعت بعد از انجام عمل تنگی کانال نخاعی، فرد می‌تواند راه برود.
اما برای پیاده‌روی به‌عنوان بخشی از روند درمانی، معمولاً ۲۴ الی ۴۸ ساعت بعد از انجام تزریق یا جراحی تنگی کانال نخاعی و درصورتی‌که فرد محدودیت خاصی نداشته باشد، پزشک او را تشویق می‌کند تا به مدت کوتاه و با احتیاط، پیاده‌روی را آغاز کند. برای فردی که به‌تازگی برای درمان تنگی کانال نخاعی از جراحی یا تزریق استفاده کرده است، پیاده‌روی مزایای زیر را دارد. (منبع)
بهبود جریان خون و مدیریت درد
کاهش تورم، درد و خشکی مفاصل و عضلات
افزایش انرژی و بهبود روحیه فرد پس از جراحی
