پریسا طاهری، بانوی هنرمند میناکار ، با مدرک تحصیلی کارشناسی مدیریت بانکی که طراحی های زیبایی هم روی ظروف مسی می کند مبتلا به دیستروفی عضلانی است، که در مصاحبه با پایگاه خبری پهنه پرواز، از هنرش، فعالیتهای اجتماعیاش و دنیای منحصربهفردش سخن گفت:
من پریسا طاهری هستم. متولد ١٣۶٣ در شهرضا. بیماریام از سن ۹ سالگی شروع شد؛ و متاسفانه چون بیماری پیشروندهای بود، در سن ۲۰ سالگی، مرا مجبور به ویلچرنشینی کرد. حدود ۲۰ سال است که از ویلچر استفاده میکنم.
[جهت آشنایی خوانندگان گرامی، با دیستروفی عضلانی: دیستروفی عضلانی یا ماهیچهای، یک سلسله بیماریهای بسیار حاد ژنتیکیِ پیشرونده و وابسته به کروموزومها است؛ که باعث تخریب یا اختلال در بافت ماهیچهای میشود. این بیماری، غیرقابل درمان است؛ و تاکنون هیچ دارویی برای درمان آن ساخته نشدهاست].
طاهری درباره تحصیلاتش و چگونگی ورود به دنیای هنر افزود:
تحصیلات دانشگاهی را در رشته مدیریت بانکی ادامه دادم و موفق به اخذ مدرک کارشناسی در این رشته شدم. پس از اتمام تحصیلات، به دلیل این که موفق به استخدام در حوزه مربوط به رشته تحصیلیام نشدم، ترجیح دادم به هنر رو بیاورم. در حال حاضر به هنر میناکاری و همچنین طراحی روی ظروف مسی میپردازم.
ایشان در مورد فعالیتهای اجتماعی و هنری خود چنین شرح دادند: من به عنوان بازرس جامعه معلولینِ جسمی-حرکتی، در شهرستان شهرضا، مشغول فعالیت هستم. و همچنین فعال اجتماعی در حوزه آموزش افراد دارای معلولیت نیز هستم، که در زمینه مناسبسازی شهری کار میکنم. در زمینه هنری نیز، در جشنواره بینالمللی همام، نمایشگاه هنر ماندگار و نمایشگاههای نوروزی و چلچراغ شهرضا شرکت داشتهام.
در ادامه، این هنرمند توانمند از چالشها و مشکلات خود گفت: بزرگترین سختی که در حال حاضر دارم، فروش محصولات هنریام است. چون تنها راه فروش آنها، از طریق فضای مجازی است؛ که بازدیدکننده چندان زیادی ندارم. مشکلات و چالشها بسیار زیاد هستند. در واقع به دلیل ارجح بودن رابطه، بر شایستگیهای فردی، و همینطور ظاهربینی و عدم توجه مسئولین به تواناییهای افراد(که شرایط جسمی خاص افرادی مانند مرا دلیلی بر عدم تواناییمان میدانند)، از داشتن شغل محروم ماندهام. متاسفانه برای افرادی مانند من، تبعیضهای زیادی قائل میشوند. در تمام مراحل زندگیام، تنها کسانی که حمایتگر و همراهم بودند، خانواده (بخصوص خواهرم) بودند.
پهنه پرواز مفتخر است تا مردان و زنان موفق و دارای معلولیت و بیماریهای خاص را به گونهای به جامعه معرفی کند، تا به یک فرهنگ همگانی برسیم، که «معلولیت، محدودیت نیست». چیزی که برتری یک انسان را نشان میدهد، شرایط جسمی و فیزیکی نیست؛ بلکه اثری است که انسانها از خود به جای میگذارند. افراد موفق، هنرمندان و دانشمندان زیادی در طول تاریخ بودهاند، که با وجود معلولیت، مسیر هنر، دانش و فناوری را تغییر دادهاند و فصل جدیدی در زندگی خود و دیگران گشوده اند. به امید روزی که تواناییهای انسانها، بر ظاهر آنها ارجحیت داشته باشد.
معلولیت
هنرمندان
هنرمندان_معلول