بسیاری از ما همچون باری سنگین، رنجش را با خود حمل میکنیم. اما راه رهایی چیست؟ نخستین گام، پرورش دلسوزی و همدلی است؛ اینکه تلاش کنیم از زاویه دید طرف مقابل به موضوع نگاه کنیم. این نگاه میتواند پلی برای التیام زخمها و رسیدن به بخشش واقعی باشد.
بخشش تنها در قبال دیگران معنا ندارد؛ ما باید خودمان را نیز ببخشیم. چرا که گاه از تصمیمها و خطاهای گذشته خود دلخور هستیم. بخشیدن خویشتن، آغاز مسیر آرامش درونی است.
بخشش به معنای نادیده گرفتن اشتباهات دیگران نیست؛ بلکه یعنی آزاد کردن ذهن از تکرار مداوم آن خطاها. در واقع، بخشش رهایی از بار انرژی منفی گذشته است. این انتخاب، نه تأیید اشتباهات دیگران، بلکه هدیهای به خودمان برای بازگشت به آرامش است.
برای شروع این مسیر:
احساسات منفی را بشناسیم و بپذیریم.
از تجربهها درس بگیریم و به نقاط قوت خود تکیه کنیم.
بخشش را کلید آزادی درونی بدانیم.
این فرآیند ما را از درد به بصیرت و از تنش به آرامش میرساند.
منبع: عصر ایران – چگونه رنجش را رها کنیم و با بخشش به رهایی برسیم
برچسبها: #بخشش #رنجش #آرامش #رشد_درونی