به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز، پژوهشگران علوم اعصاب میگویند مغز انسان، برخلاف حافظه کامپیوتر یا گوشی هوشمند، از یک سیستم ذخیرهسازی بینهایت برخوردار نیست و در صورت پر شدن ظرفیت حافظه، مغز ناچار به حذف یا فشردهسازی اطلاعات میشود.
یکی از سؤالات رایج در حوزه علوم شناختی این است که آیا حافظه انسان، مانند حافظه سختافزارهای دیجیتال، محدودیت دارد؟ بررسیهای علمی نشان میدهد که پاسخ این پرسش مثبت است.
حافظه انسان از نظر فیزیولوژیک توانایی ذخیرهسازی حجم عظیمی از اطلاعات را دارد، اما این ظرفیت نامحدود نیست. مغز برای مدیریت این حجم، گاه اطلاعاتی را پاک میکند، ادغام میسازد یا به مرور زمان به حاشیه میراند. بههمین دلیل، بسیاری از خاطرات قدیمی یا اطلاعات جزئی ممکن است فراموش شوند، حتی اگر در لحظه دریافت، بهخوبی در ذهن ثبت شده باشند.
دانشمندان میگویند حافظه کوتاهمدت انسان تنها توان نگهداری حدود ۷±۲ واحد اطلاعات را دارد. این محدودیت در عملکردهای روزانه، یادگیری، و حتی تصمیمگیری نقش دارد. به همین خاطر است که افراد در مواجهه با دادههای زیاد، دچار حواسپرتی، فراموشی یا خطای شناختی میشوند.
از طرفی، حافظه بلندمدت ظرفیت بیشتری دارد، اما این بخش نیز بسته به نحوه سازماندهی اطلاعات، تکرار، اهمیت احساسی و توجه فرد، میتواند دچار افت یا اشباع شود. این موضوع در دنیای امروز که مغز انسان با حجم بالایی از دادههای دیجیتال، پیامها، تصویرها و صداها بمباران میشود، اهمیت بیشتری پیدا کرده است.
پژوهشها همچنین نشان دادهاند که حافظه انسان در رقابت میان «دقت» و «کارایی»، اغلب کارایی را ترجیح میدهد؛ به این معنا که مغز، اطلاعاتی را که بیفایده یا تکراری تشخیص دهد، رها میکند تا فضای بیشتری برای یادگیری مطالب جدید فراهم شود.
این موضوع با پدیدهای به نام «فراموشی هدفمند» نیز در ارتباط است؛ مکانیزمی طبیعی که به ذهن کمک میکند تا از بار اضافی اطلاعاتی رهایی یابد. درواقع، فراموشی بخش مهمی از هوش و سلامت شناختی است، نه نشانه ضعف.
نتیجهگیری:
اگرچه مغز انسان یکی از پیچیدهترین سامانههای پردازش اطلاعات در جهان است، اما دارای محدودیتهای مشخصی در ظرفیت ذخیرهسازی میباشد. شناخت این محدودیتها میتواند به بهبود فرآیند یادگیری، طراحی نظامهای آموزشی کارآمد و حتی سبک زندگی ذهنآگاهتر کمک کند.
منبع: تابناک
برچسبها: #حافظه انسان #علوم شناختی #مغز #فراموشی #یادگیری #ظرفیت_ذهن