گاهی والدین در میانه‌ی یک بحران تربیتی ناگهان به خود می‌آیند: چرا فرزندم به خواسته‌اش که “نه” می‌گویم، جیغ می‌زند؟ چرا هیچ چیز برایش کافی نیست؟
به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز، این‌ها نشانه‌هایی هستند که ممکن است شما را متوجه یک موضوع مهم کنند؛ شاید فرزندتان در مسیر «لوس شدن» قرار گرفته است.
رفتارهای خودمحور در کودکان اغلب نتیجه سبک‌های تربیتی آسان‌گیر یا ناهماهنگ است. اگر به موقع شناسایی نشود، می‌تواند در آینده مشکلاتی در روابط خانوادگی و اجتماعی کودک ایجاد کند.
شاید این صحنه برایتان آشنا باشد: در فروشگاه، فرزندتان با اصرار می‌خواهد عروسکی را بخرید. وقتی مخالفت می‌کنید، واکنش شدید او آغاز می‌شود—گریه، فریاد و گاه حرف‌هایی مانند «ازت متنفرم!» این رفتارهای شدید ممکن است تنها بهانه‌ای برای رسیدن به خواسته نباشد، بلکه نشانه‌ای از شکل‌گیری یک الگوی رفتاری نامطلوب باشد.
کارشناسان معتقدند که اگرچه هیچ کودکی با ویژگی «لوس بودن» به دنیا نمی‌آید، اما محیط، نحوه‌ی تربیت، و نوع واکنش والدین می‌تواند این الگو را شکل دهد. در ادامه، به هفت نشانه اصلی اشاره می‌کنیم که می‌تواند زنگ خطری برای والدین باشد:
هفت نشانه که ممکن است نشان دهد کودک شما لوس است:
واکنش شدید به «نه» شنیدن
اگر فرزندتان تحمل شنیدن «نه» را ندارد و با خشم یا اشک واکنش نشان می‌دهد، این نشانه‌ای از ناتوانی در پذیرش محدودیت‌هاست.
نارضایتی همیشگی
کودک علیرغم داشتن اسباب‌بازی‌های متعدد، باز هم احساس کمبود می‌کند و مدام خواهان چیزهای جدید است.
خودمحوری
فرزند شما ممکن است دنیا را حول خود تصور کند، بدون توجه به نیازهای دیگران.
فقدان صبر و تحمل در برابر تأخیر
هر خواسته‌ای باید «همین حالا» انجام شود، در غیر این صورت با واکنش‌های افراطی مواجه می‌شوید.
تحمل‌ناپذیری در باخت یا ناکامی
اگر کودک در برابر شکست یا نرسیدن به خواسته‌اش کنترل رفتاری ندارد، باید نگران شوید.
اصرار و فشار برای رسیدن به خواسته‌ها
استفاده از دروغ یا فریب برای گرفتن اجازه یا رسیدن به هدف، نشانه‌ای جدی است.
وابستگی به پاداش برای انجام وظایف ساده
اگر بدون جایزه، فرزندتان حاضر به انجام کارهای روزمره نیست، یعنی انگیزه‌های درونی هنوز رشد نکرده‌اند.
راهکارهایی برای اصلاح رفتار
خبر خوب این است که لوس بودن یک صفت ذاتی نیست، بلکه نتیجه یادگیری است—و چیزی که آموخته شده، قابل اصلاح است. اولین قدم، تعیین حدود روشن و مداوم برای کودک است. باید یاد بگیرد که هر خواسته‌ای الزاماً پاسخ مثبت نمی‌گیرد.
تمرین «نه گفتن بدون عذاب وجدان» از جمله مهارت‌های والدگری مؤثر است. قاطعیت به معنای خشونت نیست؛ به معنای ثبات در اصول است. همزمان باید رابطه عاطفی گرم با کودک حفظ شود تا درک و پذیرش محدودیت‌ها آسان‌تر شود.
ایجاد فضای قدردانی در خانواده، آموزش همدلی، و ارائه فرصت‌هایی برای لذت بردن از چیزهای ساده نیز می‌تواند در شکل‌گیری شخصیتی مسئول، مقاوم و شاد نقش داشته باشد.
فراموش نکنید: حمایت، آموزش و تشویق مداوم، پایه‌های تربیت فرزندی سالم و همدل را می‌سازد.
منبع: سایت خبری فرارو به نقل از هاف‌پست
