به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز سیدرضا اورنگ در گفت وگو با صبح نو از عملکرد مسوولان سینمایی و شورای سیاستگذاری جشنواره فیلم فجر گفته است که می خوانید.
آیا می‌توان گفت یکی از دلایل این اتفاق،تأثیرپذیری بیش از حد از هالیوود است؟
-به هیچ وجه.هالیوود مرکز سینمای دنیاست.من وطن‌فروش نیستم،اما معتقدم هالیوود را نمی‌توان با هیچ سینمای دیگری مقایسه کرد.در هالیوود نیز همواره به اشاعه فرهنگ خودشان توجه دارند.
سینمای وسترن آینه‌ای از تاریخ و فرهنگ آنهاست.ما قدمت تاریخی داریم.بزرگان زیادی داریم که در سطح جهان شهره هستند.کشوری داریم سرشار از فرهنگ‌ها و آیین‌های مهم که دارای ظرفیت دراماتیک برای ساخت فیلم هستند،اما در سینمای ایران از آنها استفاده نمی‌شود.
بنابراین اشتباه است که هالیوود را مقصر بدانیم.تمام دنیا فیلم‌های هالیوود را می‌بینند و بعد فیلم مربوط به فرهنگ خودشان را می‌سازند. دقت کنید،به گذشته شان تکیه داشته و اعتقاد دارند،نباید فرهنگ و دین خود را از یاد ببرند.
متأسفانه در برخی دوره‌های تاریخی شبه‌روشنفکرانی داشته‌ایم که یا وابسته به غرب بوده‌اند یا شرق.همین موضوع باعث شده از فرهنگ ملی و اصیل خودمان تا حد زیادی غافل شویم.
جنوب شهر الان در بسیاری از فیلم‌های ما محل زندگی افراد معتاد و قاچاقچی و دزد است،درحالی که در این مناطق بیشتر از همه جا افراد شریف و آبرومند زندگی می‌کنند.این محله‌ها حافظ فرهنگ دینی و ملی هستند که در سینمای سال های اخیر ایران کمتر بازتاب پیدا می‌کند. خلافکاری، جنایت، آسیب اجتماعی و… بالا و پایین ندارد،اما اصرار دارند معتادان و خلافکاران را در جنوب شهر به تصویر بکشند!
به مدیریت سینما اشاره کردید. ما از امروز حدود یک سال تا جشنواره بعدی فرصت داریم.مدیریت سینمای ایران برای احیای سینمای ملی چه کارهایی می‌تواند انجام؟
- در دهه شصت با آن امکانات کم،بهترین جشنواره‌های ما برگزار شده.در این دوران،مهمانان خارجی زیادی می‌آمدند تا فیلم‌های ایرانی و فرهنگ آن را ببینند.
از زمانی که مسوولانی سر کار آمدند که سینما و ماهیت اصلی آن را درست نمی‌شناختند و فقط به خودشان فکر می‌کردند و یا می‌خواستند سیاست را در سینما حاکم کنند،نابودی تدریجی سینمای ملی هم شروع شد.
وقتی دبیرانی برای جشنواره فجر می‌گذارند که نه در بین مردم مقبولیت دارند و نه در بین اهالی سینما، نتیجه همین می‌شود. وقار جشنواره از دست رفته.هر دبیری آمد،کار را خراب‌تر از پیش کرد.
چرا افرادی مثل مرحوم اکبر عالمی یا زنده یاد خسرو سینایی که وجهه داخلی و خارجی داشتند،هیچ‌وقت دبیر جشنواره فیلم فجر نشدند؟!
جشنواره فجر هنوز یک اساسنامه مدون و ثابت ندارد.هر مدیر و دبیری که سر کار می‌آید،به سلیقه خود در آن تغییر ایجاد می‌کند! همیشه حرف از آسیب‌شناسی می‌زنند،اما حتی یک بار هم این اتفاق رخ نداده است. اگر رخ می‌داد، مشکلات برطرف می‌شد.
چه انتقادی به عملکرد هیأت انتخاب دارید؟
-همین امسال را در نظر بگیرید که چه مشکلاتی را به وجود آوردند. سی و سه فیلم را انتخاب کردند و بعد خودشان گفتند مجبور شدیم برخی فیلم‌های ضعیف را هم انتخاب کنیم!چه کسی آنان را مجبور کرده؟هیات انتخاب باید پای کیفیت می‌ایستادند و تنها فیلم‌هایی را انتخاب می‌کردند که حداقل استاندارد را داشته باشند.
وقتی در شورای سیاستگذاری جشنواره کسی مثل آقای محمد بهشتی با تجربه و سابقه را داریم، چه چیزی باعث می‌شود نتیجه باز هم این‌طور می‌شود؟
-من قدرت مدیریت آقای بهشتی تا دهه شصت را همیشه تأیید کرده‌ام. او به کارش احاطه داشت و جشنواره‌هایی که دبیرشان بود با کم ترین نقص برگزار شدند،اما این شورای سیاستگذاری صوری است و هیچ کاری انجام نداده.امثال آقای بهشتی و آقای محمدمهدی حیدریان افراد موجهی بودند،ولی به نظر نمی‌رسد نقش خاصی ایفا کرده باشند. شما یک مورد به من بگویید که این شورا کاری برای جشنواره کرده باشد. آیا دوپاره شدن جشنواره را این شورا تعیین کرده؟!
پس معتقدید اعضای شورا اختیاراتی ندارند.
-کاملا صوری است. جلسه برگزار می‌کنند، گعده می کنند و می‌روند. شورای سیاستگذاری درباره عملکرد هیأت انتخاب چیزی گفته؟ اگر گفته،شما به من بگویید تا بدانم.درباره داوری،ضعف آثار،دوپاره شدن جشنواره و… چطور؟
وقتی اغلب،غیرحرفه‌ای‌ترین افراد برای یکی از حرفه‌ای‌ترین هنرها،یعنی سینما تصمیم می‌گیرند!واقعا چه انتظاری دارید.بعد از حضور در این شورای صوری و دورهمی جناحی،من دیگر نمی‌توانم عملکرد آقای بهشتی و آقای حیدریان را تأیید کنم.
مطمئن باشید این جشنواره نیز آسیب‌شناسی نخواهد شد.سینمای ملی ما می‌تواند دوباره رونق بگیرد،به شرط اینکه کار به دست افراد کاربلد، متخصص و نترس بیفتد که به منافع ملی فکر کنند،نه شخصی و جناحی.
