در یادداشتی با عنوان «عدالت معیشتی، پایه عدالت آموزشی» تأکید شده است که دستیابی به عدالت در نظام آموزش، بدون تأمین معیشت معلمان ممکن نیست. اگر معلم درگیر مشکلات اقتصادی و دغدغههای معیشتی باشد، نمیتواند تمام توان خود را صرف آموزش و پرورش دانشآموزان کند. چنین شرایطی نهتنها بر کیفیت تدریس اثر منفی میگذارد، بلکه انگیزه، تمرکز و شأن حرفهای معلمان را نیز تضعیف میکند.
در این یادداشت آمده است که سیاستهای کوتاهمدت و مقطعی همچون افزایش حقوقهای بیبرنامه یا پرداختهای جبرانی، تاکنون نتوانستهاند مشکلات واقعی جامعه فرهنگیان را برطرف کنند. به باور نویسنده، آنچه بیش از هر چیز اهمیت دارد، ایجاد نگاهی ساختاری و پایدار به معیشت معلمان است؛ نگاهی که بر پایهی عدالت، برنامهریزی بلندمدت و حفظ منزلت اجتماعی آنان شکل گیرد.
همچنین پیشنهاد شده است که بهبود وضعیت معیشتی معلمان باید در ابعادی فراتر از افزایش حقوق بررسی شود؛ از جمله دسترسی به خدمات درمانی مناسب، تسهیلات مسکن، فرصتهای ارتقای علمی و پژوهشی، و نظام ارزیابی مبتنی بر شایستگی. چنین اقداماتی میتواند پایهای محکم برای تحقق عدالت آموزشی در کشور فراهم آورد.
در پایان تأکید شده است:
«عدالت معیشتی، پایه و پیششرط عدالت آموزشی است. کشوری که برای معلمانش شأن و منزلت قائل است، در حقیقت برای آینده خود احترام قائل شده است.»
منبع: عصر ایران
برچسبها: عدالت معیشتی، عدالت آموزشی، معلمان، آموزش و پرورش، اقتصاد فرهنگیان
