تایم لاین رشته اختلال طیف اوتیسم

به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز تایم لاین رشته اختلال طیف اتیسم به شرح ذیل :

1943 – لئو کانر، روانپزشک کودک، اصطلاح اوتیسم را ابداع کرد (از کلمه یونانی autes به معنی خود) برای توصیف ۱۱ کودکی که گوشه‌گیر بودند؛ او اشاره کرد که تربیت ضعیف والدین ممکن است علت مشکلات کودکان باشد.

1944 – هانس آسپرگر، پزشک اطفال اتریشی، ناآگاه از کار کانر، از اصطلاح اوتیسم برای توصیف بیمارانی استفاده کرد که با استعداد بودند اما از نظر اجتماعی منزوی بودند.

1949 – کانر اوتیسم را به «مادران یخچالی» نسبت می‌دهد؛ به این معنا که زنانی که نسبت به فرزندان خود سرد و غیرمحبت‌آمیز هستند و بدین ترتیب، این اختلال را با یک ننگ اجتماعی قوی همراه می‌سازند.

1950 – برونو بتلهایم با انتشار آثار متعدد، ایده «مادران یخچالی» را رواج داد.

1965 – برنارد ریملند انجمن اوتیسم آمریکا را بنیان‌گذاری می‌کند، که به‌عنوان آغاز روند افزایش آگاهی و تحقیقات درباره این اختلال شناخته می‌شود.

1967 – مؤسسه تحقیقات اوتیسم (ARI) تأسیس شد؛ شبکه‌ای جهانی از والدین، متخصصان و پژوهشگرانی که به درک بهتر اختلال طیف اوتیسم (ASD) می‌پرداختند.

1980 – انجمن روان‌پزشکی آمریکا اوتیسم را به «راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی» (DSM) اضافه می‌کند.

1990 – اوتیسم به عنوان یک دسته‌بندی مستقل از ناتوانی به قانون آموزش افراد دارای ناتوانی (IDEA) اضافه شد.

1991 – لرنا وینگ، پس از یک دهه پژوهش، نتیجه‌گیری کرد که اوتیسم شامل مجموعه‌ای از اختلالات است؛ از افرادی با ناتوانی‌های شدید ذهنی و مشکلات ارتباطی گرفته تا افرادی با سندرم آسپرگر که عموماً دارای هوش متوسط یا بالاتر از متوسط هستند.

1992 – جیم سینکلر، کتی گرنت و دونا ویلیامز شبکه بین‌المللی اوتیسم (Autism Network International) را تأسیس کردند.

1994 – انجمن روان‌پزشکی آمریکا سندرم آسپرگر را به «راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی» (DSM) اضافه می‌کند.

2000 – تمرکز تحقیقات گسترش می‌یابد تا شامل مطالعهٔ نقش ژنتیکی در بروز اوتیسم شود.

2013 – انجمن روان‌پزشکی آمریکا تغییرات قابل توجهی در تعریف اوتیسم ارائه می‌دهد و چندین اختلال مختلف (مانند سندرم آسپرگر، اختلالات رشد فراگیر – غیر از موارد خاص) را در یک دسته‌بندی جدید به نام اختلال طیف اوتیسم ترکیب می‌کند.