به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز به نقل از خبرآنلاین، حقوقدانان میگویند نوجوانان کار در ایران، با وجود ظاهر «فعال و مستقل»، در حقیقت قربانی شبکهای گسترده از استثماراند که زیر پوشش فعالیت اقتصادی و فرهنگی پنهان شده است. بخشی از این نوجوانان – بهویژه در کلانشهرهایی مانند تهران، مشهد و اهواز – فاقد مدرک هویتی یا شناسنامه هستند و در نتیجه از دسترسی به آموزش، بیمه و خدمات عمومی محروماند.
به گفته محمدمهدی سیدناصری، پژوهشگر حقوق بینالملل کودکان، مشکل نوجوانان کار را نمیتوان صرفاً معلول فقر اقتصادی دانست؛ بلکه این پدیده نشانهای از بحرانهای ساختاری همچون ضعف سیاستگذاری، نابرابری آموزشی و بیتوجهی نهادی است.
وی با تأکید بر اینکه فرهنگ رایج «استقلال مالی نوجوان» گاهی پوششی برای بهرهکشی است، میگوید: نوجوانی که به جای مدرسه و رشد، ناچار است به بازار کار رود، در واقع قربانی است نه انتخابکننده.
سیدناصری همچنین به تحولات نو در شکلهای استثمار نوجوانان اشاره میکند: «امروزه بهرهکشی از نوجوانان تنها به خیابان یا کارگاه محدود نیست؛ بلکه در فضای مجازی، تولید محتوا، تبلیغات و مشاغل خانگی پنهان نیز جریان دارد».
از نظر او، نتایج کار نوجوانان بسیار گستردهاند: این نوجوانان در معرض سوءتغذیه، بیماریهای مزمن، اضطراب و افسردگیاند؛ حقوقی مانند آموزش، بازی، رشد و سلامتشان نقض میشود؛ و این روند، توسعه انسانی کشور را به خطر میاندازد.
راهکارهای پیشنهادی شامل موارد زیر است: تدوین قانون جامع برای شناسایی و حمایت از نوجوانان کار، راهاندازی سامانههای بینبخشی برای پایش، ارتقای نظام آموزشی به سمت مهارتآموزی، جرمانگاری کار نوجوانان در فضای مجازی و اختصاص یارانههایی مشروط به تحصیل و سلامت.
به گفته وی، جامعهای که کودکانش را به جای کلاس درس، به بازار کار میفرستد، در حقیقت آینده خود را به رهن فقر گذاشته است. او تأکید میکند: «تا زمانی که کار نوجوانان بهعنوان واقعیتی اجتنابناپذیر پذیرفته شود، نهتنها ریشهکن نخواهد شد بلکه بازتولید نسلهایی از فقر و نابرابری ادامه مییابد».
منبع: خبرآنلاین
برچسبها: کودکان کار، نوجوانان کار، بهرهکشی اقتصادی، فضای مجازی، حقوق کودکان، آموزش، عدالت اجتماعی
اگر بخواهید، میتوانم این متن را خلاصهتر (مثلاً مناسب شبکههای اجتماعی) نیز آماده کنم.
