به گزارش پایگاه خبری پهنه پرواز به نقل از تیم فرطب، روشهای مختلفی برای بهبود بینایی و کاهش وابستگی به عینک معرفی شده است، اما آیا تمامی این روشها علمی و موثر هستند؟
بیناییدرمانی یا تمرینات ویژه چشم که شامل فشار دادن دستها به چشمها، انجام حرکات مخصوص چشم، و استفاده از عینکهای تجویزی نادرست به منظور تقویت بینایی میشوند، ادعاهایی دارند که باید به دقت مورد بررسی قرار گیرند. در این مقاله، با استناد به تحقیقات معتبر علمی، به بررسی واقعیت این روشها خواهیم پرداخت و توصیههای کاربردی برای حفظ سلامت چشمها ارائه میدهیم.
بیناییدرمانی و علم پشت آن
بررسیهای علمی نشان میدهند که تقریباً هیچ شواهد قطعیای مبنی بر تأثیر تمرینات بیناییدرمانی بر بهبود دید در افراد مبتلا به نزدیکبینی یا دوربینی وجود ندارد. این تمرینات، که شامل فشار دادن چشمها با دستها و انجام حرکات خاص چشمی هستند، ادعا میکنند که میتوانند وابستگی به عینک را کاهش دهند. با این حال، مطالعات معتبر علمی پشتیبانی کمی از این ادعاها ارائه میدهند.
پیرچشمی، که یک اختلال مرتبط با افزایش سن است، نیز تحت تأثیر این تمرینات قرار نمیگیرد. با گذشت زمان، عدسی چشم سفتتر میشود و خواندن متون ریز دشوارتر میگردد، که این روند با تمرینات چشمی قابل برگشت نیست. تمرینات چشمی ممکن است در برخی موارد به بهبود کنترل حرکت چشم و کاهش خستگی چشم کمک کنند، اما شواهد کافی برای بهبود بینایی وجود ندارد.
بهبود بینایی کودکان: اهمیت معاینات منظم
همه کودکان باید در دوران شیرخوارگی و سپس در فواصل زمانی مشخص تحت معاینه چشمی قرار گیرند. این معاینات بین سنین ۶ تا ۱۲ ماهگی و مجدداً بین یک تا سه سالگی ضروری است. یک معاینه دقیقتر بین سنین سه تا پنج سالگی برای بررسی بیماریهایی مثل انحراف چشم و نیاز به عینک انجام میشود.
کودکانی که نیاز به عینک دارند اگر به درستی مورد درمان قرار نگیرند ممکن است دچار آمبلیوپی یا چشم تنبل شوند. برای جلوگیری از پیشرفت نزدیکبینی در کودکان، کاهش استفاده مداوم از دستگاههای دیجیتال و فعالیتهای نزدیکبینی میتواند مؤثر باشد. همچنین، استفاده از قانون ۲۰-۲۰-۲۰ برای استراحت چشمها پیشنهاد میشود.
عینکهای مسدودکنندهی نور آبی و مکملهای دارویی
عینک های مسدودکنندهی نور آبی ادعا میکنند که با کاهش خستگی چشم و بهبود کیفیت خواب میتوانند به سلامت چشم کمک کنند. با این حال، مطالعات بزرگ و کنترلشده نشان دادهاند که این عینکها تأثیر چندانی بر خستگی چشم یا ریتم شبانهروزی ندارند. بنابراین، ادعاها در مورد فواید آنها باید با احتیاط بررسی شوند.
مکملهای دارویی مانند امگا-۳ و ویتامینهای فرمول AREDS2 گاهی اوقات برای درمان یا پیشگیری از بیماریهای چشمی تبلیغ میشوند. ویتامینهای AREDS2 ممکن است برای افرادی که دژنراسیون ماکولا دارند مفید باشند، اما شواهدی در مورد تأثیر آنها بر بهبود عمومی بینایی وجود ندارد. استفاده از این مکملها باید تحت نظارت پزشک انجام گیرد تا از ادعاهای بیاساس و خطرات احتمالی جلوگیری شود.
راههای علمی برای بهبود سلامت بینایی
در موارد خاصی مانند ناهماهنگی چشمها و مشکلات همگرایی که ممکن است باعث دوبینی شوند، بیناییدرمانی ممکن است مفید باشد. این نوع درمان توسط چشمپزشک توصیه و اجرا میشود و مستقیماً بر بهبود تواناییهای ویژه بینایی تمرکز دارد، اما این روشها معمولاً برای درمان نزدیکبینی یا دوربینی کاربرد ندارند.
برای حفظ سلامت چشمها، رژیم غذایی متعادل حاوی سبزیجات تیره، میوهها و غذاهای غنی از امگا-۳ توصیه میشود. تحقیقات نشان دادهاند که ورزش منظم نیز میتواند به کاهش خطر بیماریهایی مانند گلوکوم و دژنراسیون ماکولا کمک کند. علاوه بر این، پرهیز از سیگار کشیدن یکی دیگر از عوامل مهم در پیشگیری از بیماریهای چشمی است که به طور مستقیم با دژنراسیون ماکولا مرتبط است.
برای جلوگیری از آسیبهای بینایی، اقدامات بهداشتی سادهای مانند خوابیدن بدون لنز تماسی و پاککردن آرایش قبل از خواب مهم است. این اقدامات میتوانند به کاهش خطر عفونتهای چشمی و سایر مشکلات بینایی کمک کنند. پیروی از این راهکارها به همراه مراجعه منظم به چشمپزشک برای بررسیهای دورهای، از اهمیت ویژهای برخوردار است.
جمع بندی
برای حفظ و بهبود سلامت بینایی، ترکیبی از راهکارهای علمی و بهداشتی توصیه میشود. بیناییدرمانی میتواند در موارد خاص مانند دوبینی مفید باشد، اما برای اکثر مشکلات بینایی کافی نیست. رژیم غذایی سرشار از مواد مغذی، ورزش منظم، و اجتناب از سیگار کشیدن به کاهش خطر بیماریهای چشمی کمک میکند.
همچنین، رعایت نکات بهداشتی مانند نخوابیدن با لنزهای تماسی و پاک کردن آرایش چشم قبل از خواب به جلوگیری از عفونتها و آسیبهای چشمی کمک میکند. مراجعه منظم به چشمپزشک برای معاینات دورهای ضروری است تا سلامت چشمها حفظ شود.